Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Dit is een wat onsamenhangende droom, weet niet of ik het in de juiste volgorde schrijf. Er komt in ieder geval veel woede en onmacht bij kijken.
Ik spring van een betonnen ophoging af en spring bijna tegen X aan. Verbaasd kijk ik hem aan, omdat ik niet verwachtte om hem tegen te komen. We praten met elkaar bij een betonnen picknicktafel.
Dan zit ik in een treinstel, samen met mijn vader. Hij bestuurt het treinstel (locomotief misschien), en het treinstel staat op één spoor. We rijden een wissel nabij. Het treinstel is leeg en bestaat alleen uit twee banken aan de zijkant van de trein. Ik ben erg kwaad om een of andere reden.
Plotseling ben ik op een boerderij/manege. Ik heb een mooi, bruin paard staan in een grote, vierkante stal. Het paard is niet alleen, want het heeft de gezelschap van een witte shetlander. Ik sta buiten het hek en geef het hooi uit mijn hand. Het paard is enthousiast om mij te zien, het danst als het ware (wiegen). Het lijkt net een kwispelende hond, haha. Dan loop ik door de stal heen, naar een klein kamertje. Ik kom er om het water bij te vullen, maar in plaats daarvan staat er een grote, witte tafel. Ik neem plaats op een stoel. Voor mijn neus liggen er knutselspullen, en ook een pak koekjes. Dan loopt er een jong meisje langs en neemt een koekje uit de verpakking. Ik reageer er boos op.
Plots sta ik in een stal, achter een deur. Die deur bestaat uit een halve houten deur, de andere helft is open. Mijn tante staat er voor en weerhoudt mij ergens van. Ik ben boos, want ik wil voor mijn paard zorgen...! Met veel moeite klim ik over de deur heen en ik snelwandel een parkeerplaats op. Mijn tante rent achter mij aan, ze heeft een soort broekpak met een cape aan. Ik ben boos, woedend, en ik schreeuw het uit. Mijn tante roept dat ik niet naar mijn paard mag, want mijn zusje moet ook voor het paard zorgen en het is oneerlijk als ik al het werk doe. Maar ik vind dat niet eerlijk voor het paard, want het paard staat nu in een vieze stal, vol met mest.
Ik kan niet veel over het eerste deel van de droom zeggen.
Beton staat volgens het droomwoordenboek voor het complete begrip van een situatie. Doet mij ook denken aan niet-flexibel zijn, je kan beton immers niet vervormen als het al is uitgehard. Ik daal af in mijn onderbewuste.
Het treinstel staat voor de reis in mijn leven. Mijn vader lijkt de overhand te hebben. Het treinstel staat op één spoor: ik heb het idee dat ik niet verder kom. Gelukkig is er een wissel nabij, een oplossing voor het probleem. Tijdens de reis naar de wissel ben ik boos. Een stuk verwerking?
Verder kan ik niet veel over dit stuk van de droom vertellen…
De boerderij staat voor persoonlijke groei, het paard voor controle over mijn leven. Er staat een kleine witte paard bij: voorspoed en geluk. De paarden hebben alle ruimte in een grote, vierkante stal, de persoonlijke groei heeft nu ruimte gekregen (ik ben overigens gestopt met de meditatie, zal het daar mee te maken hebben?). Het wordt gevoed (hooi). Daarnaast is het paard erg blij om mij te zien – wellicht ben ik op de goede weg?
Achter de stal is er een kleine ruimte, met daarin een witte tafel. Ik kom er eigenlijk om water bij te vullen, wat staat voor emoties. Voeden met emoties? De tafel staat voor mijn sociale- en familieverbindingen. Ik neem plaats aan de tafel, waar her en der knutselspullen liggen (wat is de betekenis van knutselspullen? Dat je iets in elkaar wilt zetten dat er niet is?) en een pak koekjes. Bij koekjes denk ik aan ongezonde voeding. Een jong meisje (anima?) pakt een koekje en ik ben boos. Wellicht omdat ik zie dat ze zich voedt met ongezonde voeding (kan ook spiritueel zijn)? Of ik wil de pak koekjes voor mijzelf houden en met niemand delen.
Ik ben opgesloten in een stal en sta achter een halfopen deur. Een nieuwe kans die zich aandient? Echter word ik er in gehinderd door mijn tante. Bij mijn tante denk ik aan eigenschappen als rommelig, wilt niets wegdoen en het probleem dat er zich veel problemen voordoen in haar familie. Ik vermoed dat de problemen die in mijn eigen familie spelen een grote rol spelen in deze droom. Ik ben er boos om, want ik wil voor mijn paard zorgen, ik wil de controle weer krijgen over mijn eigen leven door er goed voor te zorgen. Het lukt mij om over de deur te klimmen en ik snelwandel een parkeerplaats op: tijd voor ontspanning en rust. Echter familieproblemen achtervolgen mij. Ze roepen dat ik niet voor mezelf mag zorgen (geen controle mag hebben over mijn eigen leven), want mijn familieleden moeten mede zorgen voor deze controle. Het is oneerlijk als ik alleen voor mijzelf zorg. Daar ben ik het niet mee eens, want ik weet dat het paard – de controle – wordt verwaarloosd als ik er niets aan doe. Ik ben er heel erg boos over dat ik zo behandeld word.
Mits ik de droom op de juiste manier heb geanalyseerd, ben ik er wel van geschrokken. Mijn persoonlijke groei wordt dus belemmerd door familieproblemen. Ik wil zelf de controle hebben over mijn leven, maar het lijkt erop dat mijn familie mij verhinderd. Het voelt alsof zij niet goed genoeg hun best doen om de problemen in de familie te verhelpen? Ik kan niet leven zoals ik wil leven... Aan de ene kant had ik dit vermoeden al, maar aan de andere kant slaat het wel in als een bom nu zelfs mijn onderbewuste dit aan het opspelen is.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Magnet.
Wat een mooie uitleg. Apart is dat hè, dat gaande het analyseren je merkt dat dingen op eens een andere wending kunnen aannemen. Dat heb ik vaak bij dromen uitleggen. Soms lees ik niet eens van te voren het hele verhaal, maar leg ik zin voor zin uit.
Dankjewel, Esme! Ja, het is absurd. Normaal kon ik dromen niet op dit niveau analyseren...
Al vraag ik mij nog af wat het stuk met X en mijn vader betekent.
X is als een houvast. Het deel waarbij je je sterker of stabieler bij voelt. Je hebt behoefte aan sturing. Dat laat je graag aan je vader over, want hij bestuurt de trein. Je mist een vaderfiguur. Zowel X en je vader geven dit beeld weer.
|
Beheerder |
[quote]Ik spring van een betonnen ophoging af en spring bijna tegen X aan. Verbaasd kijk ik hem aan, omdat ik niet verwachtte om hem tegen te komen. We praten met elkaar bij een betonnen picknicktafel.
Dan zit ik in een treinstel, samen met mijn vader. Hij bestuurt het treinstel (locomotief misschien), en het treinstel staat op één spoor. We rijden een wissel nabij. Het treinstel is leeg en bestaat alleen uit twee banken aan de zijkant van de trein. Ik ben erg kwaad om een of andere reden.[/quote]
Beton is ongevoelig en hard, mannelijk, ruw, onbuigzaam en meestal ook lelijk, kleurloos, karakterloos.
X en je vader lijken mij een vorm van gezagsfiguren. Je vader bepaalt de koers, er is geen keus, slechts een baan, of als ik het goed begrijp maar een rail, dus eenzijdig.
[quote]Plotseling ben ik op een boerderij/manege. Ik heb een mooi, bruin paard staan in een grote, vierkante stal. Het paard is niet alleen, want het heeft de gezelschap van een witte shetlander. Ik sta buiten het hek en geef het hooi uit mijn hand. Het paard is enthousiast om mij te zien, het danst als het ware (wiegen). Het lijkt net een kwispelende hond, haha. Dan loop ik door de stal heen, naar een klein kamertje. Ik kom er om het water bij te vullen, maar in plaats daarvan staat er een grote, witte tafel. Ik neem plaats op een stoel. Voor mijn neus liggen er knutselspullen, en ook een pak koekjes. Dan loopt er een jong meisje langs en neemt een koekje uit de verpakking. Ik reageer er boos op.
Plots sta ik in een stal, achter een deur. Die deur bestaat uit een halve houten deur, de andere helft is open. Mijn tante staat er voor en weerhoudt mij ergens van. Ik ben boos, want ik wil voor mijn paard zorgen...! Met veel moeite klim ik over de deur heen en ik snelwandel een parkeerplaats op. Mijn tante rent achter mij aan, ze heeft een soort broekpak met een cape aan. Ik ben boos, woedend, en ik schreeuw het uit. Mijn tante roept dat ik niet naar mijn paard mag, want mijn zusje moet ook voor het paard zorgen en het is oneerlijk als ik al het werk doe. Maar ik vind dat niet eerlijk voor het paard, want het paard staat nu in een vieze stal, vol met mest.[/quote]
Het paard is dan wel blij dat je er even bent, maar het loopt wel in het gareel en niet buiten.
Misschien speelse kanten die geen vrijheid krijgen? Het paard is ook het lichaam.
Waarom zou het meisje geen koekje mogen nemen? Die koekjes zijn toch niet van jou? Het ego meent altijd alles in een droom tot bezit te kunnen rekenen. De koekjes zouden echter weleens van haar kunnen zijn.
De stal lijkt op een Augiasstal waar je inderdaad de rotzooi moet opruimen. Misschien de Styx omleiden?
Het boven- en onderdeurtje was vroeger een maat of leeftijdsaanduiding.
Je zou nog kunnen denken aan boven het middenrif en de regionen eronder.
[quote] Je hebt behoefte aan sturing. Dat laat je graag aan je vader over, want hij bestuurt de trein. Je mist een vaderfiguur. [/quote] Ik ben het dan zeker niet eens met de besturing, want om de een of andere reden ben ik heel erg boos op hem. Dat klopt wel, want ik ben ook boos op hem. En ik mis een vaderfiguur.
|
Beheerder |
Je kunt geen vaderleegte inhalen.
In de religie wordt het vaderbeeld overgeheveld op god.
Dat is op zich heel zinvol, omdat veel mensen dat nodig blijken te hebben in de onzekerheden van het bestaan.
Echter, het bestaan is op zich altijd grillig en onberekenbaar en het vertrouwen op een vaderhand is geen garantie dat het goed zal gaan.
Dat kan dus heel frustrerend werken.
Wel kun je erop rekenen dat vanuit het onbewuste krachten werkzaam zijn die je te hulp kunnen komen, ook al behoeden ze je evenmin voor tegenslagen. Wie echter zelf inspanningen verricht ontvangt ook inzichten en wel des te meer naarmate het bewustzijn groeit en draagt wat het kan. Niets gaat vanzelf, het vereist verantwoordelijkheid en werken aan zichzelf.
Het is belangrijk dat je zelf kiest wat je wilt.
Het gaan van de eigen weg is je enige bevrijding.
Verder zeg ik altijd: "word je eigen ouder".
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
De kleur bruin kan ervoor staan dat je het nodig hebt om je te gronden.
Paard is vrijheid en kracht, emotie en avontuur. Het paard is ook magie. Het paard in je droom staat in een stal en is dus beperkt. Het paard in je dromen is blij je te zien maar kan niet bij je komen want het staat in een stal. Wat Sheherazade ook al opmerkte. Het paard is niet buiten in de natuur. En het paard heeft verzorging nodig maar je wordt tegen gehouden om dat aan het paard te geven.
De familie in je droom hoeft niet voor je letterlijke familie te staan. Het kan ook staan voor delen in jezelf en je iets vertellen over bijvoorbeeld hoe je jezelf dwars kunt zitten. En dan denk ik met name aan de tante in je droom.
Ik ben heel goed in het dwarszitten van mijzelf, haha. Maar dat heeft te maken met perfectionisme. Bijvoorbeeld docenten e.d. geven aan dat ik veel rust moet gaan zoeken i.v.m. transformatie (zie topic Meditatie), maar ik doe het niet. Iets met een stemmetje in mijn hoofd dat opnoemt wat ik nog moet doen.
Nou, als je zo laconiek met advies omgaat, dan zeg ik er ook niets meer van. Ga maar lekker over je grenzen. De tijd zal het leren.
Denk niet dat ze het zo bedoeld hoor Esme...
Denk het wel hoor. Ze gaat al over haar grenzen door perfectionisme. Maar commentaar is niet hoorbaar. Ik ga er niet verder op in.
|
Beheerder |
Perfectionisme is vaak een dwanggedachte of -handeling, niet zelden gevoed door neurotische conflicten.
Iets goed willen doen is een, maar als de innerlijke criticus, die je wellicht van je ouders meekreeg, nooit tevreden is met het resultaat, of als je zulke hoge eisen stelt, put je je uit en zal het ook gegarandeerd spaak lopen. Bijvoorbeeld door uitputting in een depressie vervallen, of ziek worden, emotioneel geheel uit balans raken (overacting) enz.
Ofwel gaat er perfect iets totaal verkeerd, iets noodlottigs stoot je op het kritieke moment toe en het duiveltje op je schouder lacht in zijn vuistje. Het onbewuste weet dat altijd haarfijn te organiseren.
Wie dus met de ogen dicht door de rode lichten rijdt moet niet vreemd opkijken als er een aanrijding volgt.