Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
P7
Kiratm
7 jaar geleden
Ik was op de skatebaan en het sneeuwde. Ik ging skaten in de sneeuw wat eigenlijk helemaal niet kan. Er was een jongetje die tegen een andere skater aan botste en ik riep naar hem "niet hier lopen als je niet eens skate" toen stond hij op en had ineens skeelers.
In mijn kamer was er ook sneeuw en ik maakte sneeuwballen en gooide deze tegen mijn deur.
Ik droomde ook dat ik vaak buiten was en dat ik vrienden had die ook altijd buiten waren en dat er een jongen was die me leuk vond en ik vond hem ook leuk. We kregen een relatie. Een van mijn vrienden werd ziek en overleed aan de ziekte. We besloten te gaan verhuizen. Dus we gingen verhuizen (ik woonde in de droom eerst in mijn echte huis toen in een andere) ik weet ook nog dat mijn moeder een grote rol speelde in deze droom alleen ben ik vergeten wat. Ik had het namelijk niet heel fijn thuis. Op school had ik les met de jongen waar ik een relatie mee had. Hij heette lars. Ik hield zijn hand steeds vast en wilde steeds bij hem zijn. 2 van mijn andere vriendinnen kregen dezelfde ziekte als die jongen die eraan dood was gegaan. Ze moesten in hokjes zitten. Mijn ene vriendin had een sigaretten doosje nog in haar zak en stak een sigaret aan. Ik rook niet maar wilde ook een sigaret. Toen we de sigaret aan hadden kwamen er mensen binnen die daar werkten. (Ik wist niet waar we waren.) ergens waar ze mensen die ziek zijn in hokjes stoppen. Mijn vriendin was ineens uit het hokje en ik moest doei tegen haar zeggen. Ik wist dat als je de patiƫnten zou aanraken je dan ook ziek zou worden. Ik keek naar Jessica (ik ken haar trouwens niet in het echt het is ook een verzonnen meisje in mijn hoofd ofzo) en ik hield haar voor het laatst in mijn armen. Toen we knuffelde kreeg ze een bloedneus. "Shit ik mag het bloed echt niet op me krijgen" zei ik en ze was daarmee eens en ik liep weg van haar.
Ohja er was ook nog iets dat ze zei "ja die ziekte is niet zo erg P7 is erger." P7 heette dus de ziekte.
Mijn vriendje kwam naar mijn huis om mij te troosten vanwege dat al mijn vrienden ziek werden. En dat was eigenlijk het einde. Maar eigenlijk gingen dus al mijn geliefden dood in de droom. Het zou ook kunnen dat de jongen die als eerst dood ging mijn vader was ofzo want mijn moeder was best verdrietig in de droom of ze was depressief. Ik snapte dat deel niet meer helemaal ik weet alleen nog dat er iemand dood lag in ons huis.
Het begint met een koele, kille gevoelsarme sfeer.
Een bevroren leven. Elkaar verwijten maken met sneeuwballen gooien.
Sneeuw is ook een aanduiding van drugs.
Iedereen lijkt dood te gaan en het laat je koud.