Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Ik droomde dat ik in een klein knus dorpje liep wat middeleeuws aan deed met een pad midden door het dorp heen. Met van die grote ronde stenen in het pad. Ik liep daar een winkel in waar een grote kluis stond. Daarna ging ik de winkel uit en liep ik over het pad verder naar boven. Ik verliet de stad en kwam in een prachtig natuurgebied samen met andere wandelaars. Het paf was steil maar het was te doen. Ik genoot van het uitzicht. Aan beide kanten van het pad zag ik groene valleien en bergen. Je moest goed op het pad blijven anders zou je een afgrond in vallen. Ik maakte mij hier gelukkig niet druk om. Ik kwam steeds hoger, en het werd steeds kouder. De groene bergen veranderden langzaam in de verte in witte bergtoppen en ijs. Ik kwam uit bij een plek waar een brug was over een raffein. Aan de overkant stond een bordje met noordpool die kant op... over de brug heen... het bruggetje had geen leuningen en wiebelde. Ik zou moeten kruipen. Ik werd aangemoedigd door een een of ander mannetje wat mij deed denken aan de kerstman. De andere wandelaar bleven staan aan de andere kant om te kijken hoe ik dit deed. Ik ging echt een klein stukje de brug op waarna ik een schok van kou voelde en er wolken met witte ijsmist langs mij heen dreven. Het was echt enorm koud. Ik heb deze kou nog nooit in mijn leven meegemaakt! Op nog geen eens een derde stopte ik en ging ik terug naar de warme kant waar de wandelaars nog stonden. Daar kwam ik weer terug en ik wandelde weer naar het dorpje. Ik kwam tot de poolcirkel en toen ging ik dus weer terug. Ik had mijn doel al bereikt. Het bordje poolcirkel was op 1 derde van de brug al....
Vervolgens zat ik plotseling in een trein waar ik moest uitstappen bij een station. Echter riep de machinist om dat ze niet konden stoppen omdat er kaper waren op het peron die de trein in wilde komen. Daarom reden we heel snel door het station heen waar ik allemaal mensen angstig zag kijken naat de trein waar ik in zat. Er stonden ook 2 agenten bij. De trein stopte 1 station verder em vanaf daar nam ik maar de bus om mijn bestemming te bereiken. Het leek eerder op een heftruk die ik zelf illegaal had gepakt . Ik liet een pasje zien die nep was om mijzelf te intendificeren.. toen kwam ik aan bij mijn oma waar we samen weer herinneringen op haalde over vroeger, we moesten lachen en ik had het fijn met haar. Het voelde alsof ze eventjes bij mij was. Ze zag er weer gezond uit en had dikke wangen zoals ze vroeger voor haar ziektes ook had... ze is nu bijna 1 jaar overleden.
Dit was de droom
|
Beheerder |
Je dwaalt in het verleden rond. De brandkast herbergt zaken die dus opgesloten zijn of onderdrukt, waardevolle zaken.
Maar ook geheimen die je niet wilt weten. Het is een houding want iets van jou zit letterlijk in de kast.
Je begaat dat steile bergpad maar bent op weg naar de ijzige oorden, de noordpool. Dat wijst op gevoelsarmoede en desolate ervaringen.
Het is ook een overgangssituatie waarin je, hoe kenmerkend, meestal een wankele toestand of gevaar moet doorstaan.
(onevenwichtigheid, balans zoekend) Je voelt je onzeker op je levenspad.
De trein is weer de levenstrein. Maar je durft er niet uit vanwege angsten voor kapers. Dus laat je je met de stroom meedrijven, want niet jij bepaalt de rit.
Je neemt een valse identiteit aan of een schijnhouding. Waarom zou jij je een illegaal voelen? Heb je dan geen identiteit?
Heb je in dromen een kaartje nodig of een ID card? Neen, het is je gebrek aan zelfbewustzijn en vertrouwen of eigenwaarde (die vast wel in die kluis liggen).
Gelukkig is daar je oma weer.
Het is mogelijk dat je niet op dat terrein mocht komen. De Noordpool is namelijk ook de andere kant en het ijs de dood.
Vroeger geloofde men dat de overledenen naar het hoge noorden gingen. (geestelijke glazen oorden, het eiland van glas enz.)
De Kerstman past daar mooi in, want de oorsprong van het verhaal is daar blijkbaar te vinden (Rendieren en winter/ Lapland)
Kerst is de grens van leven en dood (rood en zwart, wit, de 3 alchemistische kleuren), licht en duisternis, een keerpunt. Kan ook wijzen op depressiviteit.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.