Gepraat met mezelf

[quote]
Ik liep door de gangen van een grote school.
Het was ook een soort ziekenhuis.
Ik liep op een gang waar ik allemaal baby's hoorde huilen.
Ze waren allemaal pas geboren.
Er waren allemaal scholieren die de zorg op zich namen voor deze baby's.
Ik zag een leuke en aardige jongen een baby verzorgen.
Hij had de baby op z'n armen.
Het leek op een ideaal beeld van mijzelf. (Hoe ik zou willen zijn).
Hij groette me en keek mij lief aan.[/quote]

Baby's als toekomstig rolpatroon en babysit, of als nieuwe mogelijkheden?
Huisje, boompje, beestje?
Het verzorgen van je hulpeloze, zwakke kanten?
Geeft iets aan van een knuffelbehoefte.

Een ziekenhuis geeft vaak een beeld aan van iets dat inderdaad ziek of scheef zit is in jezelf.
Waarom is het immers geen kraamkliniek met vrouwen?

[quote]Later ging ik een kamer (lokaaltje) binnen.
Er zat een vrouw met een bril (de therapeut).
Ik ken haar in het echt niet.

Ze praatte met mij over mijn blokkades.
Ik vroeg aan haar wat er nou zou kunnen zijn, waarom ik soms niet lekker in m'n vel zit.
Volgens haar had het te maken met mijn zelfacceptatie en dat ik mijn geaardheid nog niet genoeg accepteer.
Ze zei ook dat ik pas verder kon gaan als ik hier meer aan toe gaf.
Ik ontkende en schreeuwde mijn frustratie weg. Ik zei: Het is allemaal niet waar!!!! Dat is niet de reden!!!
In mijn dromen ben ik een stuk vuriger en zeg ik alles wat ik denk. Het onbewuste word bewust lijkt het wel.[/quote]

Ah de blokkades dat geeft een teken van iets dat inderdaad scheef zit.
Je frustraties moeten er zeker wel uitkomen dus het is niet zo erg als je eens heftig bent.
Blokkades kroppen spanningen op en als je die niet uit, keren ze zich naar binnen en brengen alles tot leven wat niet geleefd is.
Soms stagneert de (levens-) rivier door hindernissen en vormt een stuwmeer dat een andere weg zoekt.
Een doel in je leven of het accepteren van je voorkeur kan een weg vrijmaken.
Je kunt soms iets niets zeker weten voor je het ervaren hebt. Dus ook al wordt het een dwaalweg zal zich toch een andere vormen.
Een ideaal of doel kan de naar binnen gekeerde energie naar buiten lokken.
Hier lijkt liefde en warmte een doel want de baby's worden verzorgd. Het lijken wel zaden in een kraambed.
Maar ja, ook doe zullen op eigen benen moeten leren staan (bewuster worden)
Het kind in jezelf vraagt om aandacht, in meervoud.

[quote]Ze moest een andere leerling helpen en ik ging even weg.
Ik liep door het gebouw.
Ik ging met de lift naar de bovenste verdieping die nog in aanbouw was.
Er was enkel beton en de `woonlaag' was nog niet opgeleverd.
Ik zag bouwvakkers werken samen met mijn opa als ''aannemer''.
Die gingen koffie drinken dus ik liep wat rond in een grote ruimte met enkel beton en ramen in de muren.[/quote]
De bovenetage (het hoofd) in in verbouwing. Maar het is nog niet ingericht of in gebruik.
Bouwvakkers zijn nogal ruwe klanten en die staan in scherp contrast met de baby's in het eerste deel.

Mannelijke en vrouwelijke (verzorgende) kanten?
Het ruwe, harde, vierkante mannelijke, tegenover het weerloze zachte gevoelsmatig intuïtieve van het vrouwelijke.
Het gaat niet zozeer om voorkeur, maar om de rol die je spelen wilt.

In een harde, vaste en onverzettelijke (betonnen) structuur voel jij je niet thuis.
Dat zijn weliswaar vastgelegde grenzen maar niets in het leven ligt vast.
In hoeverre passen eigenschappen van die opa in die bouwstructuur of harde, strakke principes of disciplines, ondernemingsdrift, of toezicht?

[quote]Ik keek naar de constructie..
Het was alsof dit een nieuw plan was of een nieuw begin van mijn leven vanuit mijn eigen standpunten en ideeen.
Ik ben immers bijna volwassen voor de wet en ik begin echt mijn eigen ideeen te vormen. Zoals de terapeut al zei:
Zonder zelfacceptatie gaat deze fase maar traag.[/quote]

Dat is juist. Wat je niet integreert is als een remblok.

[quote]Later moest ik terug naar therapeut. (van mezelf)
Ze zat in een ander lokaaltje kreeg ik te horen.
Ik kon haar echter niet meer vinden..
Moest ik de rest zelf maar uitzoeken?
Begrijpelijk want ze kan me niet verder helpen.[/quote]

Neen, soms loopt de leraar weg, omdat de leerling het zelf moet doorstaan.
Volwasenheid houdt in dat je op eigen benen moet staan.
Een therapeut die je te afhankelijk houdt is verkeerd bezig.
Die zou als een ouder zijn die zijn kinderen niet los kan laten. (vaak uit eigenbelang)

[quote]Ik had eigenlijk gewoon een gesprek met mijn onderbewustzijn.....
Als ik nu denk aan wat de therapeut zei, kan het best zijn dat ze gelijk had.
Deze droom gaf me echt inzicht en vertelde mij dingen.[/quote]

Misschien is de therapeut wel de gesprekspartner in jezelf?