Engeland is vanouds een beeld van de overkant, waarmee ik de andere wereld bedoel.
Het heeft een mythische lading.
De "veerman" brengt je naar de "andere kant".
Het doet wat denken aan de storm op het meer van Getsemane waar de "leerlingen" beangstigd waren omdat de meester sliep.
Hij bracht te storm tot bedaren en verwonderde zich erover dat ze bevreesd waren, omdat hij immers aan boord was.
Symbolisch is dat natuurlijk de levenszee, waar het soms kan stormen. Maar als je vertrouwen hebt, kom je er wel.
Wat je niet behoedt voor tegenslagen en rampen, zoals velen ten onrechte menen. Zoiets van, als je maar gelooft, kan je niets gebeuren, vergeet het. Maar er is wel een innerlijke kracht die je helpt de problemen te dragen. Hoewel dat ook geen garantie is dat je niet breken zal onder de last. Toch voelen mensen die zwaar beproefd worden wel dat er meer is dan deze aardse ellende of het valse klatergoud.
Engeland heet Albion vanwege de witte krijtoevers. De naam verwijst ook naar Appelland (Hesperiden)
In de oude mythen en legenden stak men immers het grote water over op een vlot of met een boot en daarom spreken we nog altijd over de uitvaart. Men geloofde ook in het glazen eiland van de geest. Symbolisch is het dus een paradijs en het dodenrijk.
Verder staan ze bekend om hun wat flegmatische aard. Maar vergeet de Kelten niet met hun opvliegende temperament.
