Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Met n klein groepje mensen ..man of 5 loop ik gezellig door een oud stadje te struinen.
Ik stop voor een gebouw met grote deuren, niet alleen
hoewel niet duidelijk is met wie..mn gevoel zegt samen met een kind.
De groep gaat verder...wij gaan naar binnen.
Het is schemerig..unheimlich binnen.
Ik kijk links zijwaarts omhoog naar een gotisch gevormd raam
een straal licht valt binnen.
Hierdoor voel ik me beter maar tegelijkertijd onthult het het vuil en vooral stof
in deze ruimte en op de raam.
Het lijkt erop dat hier al heel erg lang niemand is binnen geweest.
Ik zie links en rechts voor mij grote ijzeren tafels?
ook bedekt met n dikke laag roodbruine stof.
We lopen ertussen door naar achter in t gebouw.
Het dak is nu verdwenen,stralende hemel,groen gras in een halve cirkel
en een muur die als een halve cirkel aan het gebouw vastzit.
Op dat gras 2 paarden die op de grond in wat lijkt een rusthouding zitten
Een wit en een zwart paard met de hoofden naar elkaar.
Hoewel ze in de stralende zon op t groenste gras er relaxed bijzitten
vind ik het een beetje sneu dat ze zo weinig ruimte hebben.
Ik loop terug ..het kind..wat ik nooit overigens nooit bekijk maar me wel gewaar ben
lijkt te zijn gegroeit en geeft licht.
Deze droom kreeg ik een jaar of wat geleden.
Nooit helemaal kunnen plaatsen.
Het gebouw leek een mix van een kerk en fabriek
Ora et labora ?
xxx
|
Beheerder |
Goed gezien, Ora et Labora.
Het gebouw is deels een kerk en die biedt een doorgang naar een paradijselijke omgeving. (geestelijke wereld)
Maar de boel is verwaarloosd zoals het onbewuste vaak verwaarloosd wordt.
Denk dat je inderdaad iets in jezelf verwaarloosd hebt.
Het roodbruin doet mij denken aan ijzeroxide. (rood/mannelijk Mars, bruin/ moeder aarde)
Dat hoeft geen religie te zijn maar een devotie kan wel.
Dat halfronde is wellicht een apsis /nis, afsluiting van het koor/ klankkoepel?
Er is meer dan werken alleen. Het materialisme ontneemt juist het zicht op de geestelijk vlak.
De leegte die hieruit resulteert maakt dat je gaat zoeken naar een zingeving.
Dit zijn dromen die je doorgaans op minstens middelbare leeftijd krijgt als het werkzame leven deels is ingevuld.
Dan ontstaat een honger naar meer, want de wereld op zich is niet voldoende.
Het is de opgave van de middelbare en oudere leeftijd om zich voor te bereiden en het leven te overzien.
Het witte en zwarte paard wijzen op tegenstellingen en ook die wijzen naar minstens een middelbare leeftijd waarin dit besef groeit.
Dat geeft aan dat het witte/zuivere en zwarte/sinistere/duistere een geheel vormen, als twee schaakstukken op een bord. (mannelijk en vrouwelijk)
Het kind in je weet instinctief de weg. Ook een paard weet dat.
Het kind is de zuivere of gezuiverde ziel. Je kent het gezegde "als je niet wordt als de kinderen zult ge het hemelrijk niet binnengaan"
Wat geen infantilisme inhoudt maar onbevangenheid. "Kinderen", is hier versluierde taal voor leerlingen/initiatie/ingewijden. De "eenjarigen".
Zij die nog niet kunnen lezen maar wel moeizaam spellen. (de mysterieën)
In Perceval (Per-ce-vale, door het dal gaand) aan het einde van zijn queeste, als hij totaal uitgeput is en Kundri (= gids in liefdeszaken) en de kluizenaar opnieuw heeft ontmoet (broer/wederhelft), dwaalt hij verloren rond in de nacht en de koude.
Maar het paard leidt hem dan terug naar de Graalburcht, die zijn dorre verstand nooit zou hebben gevonden.
De halve cirkel aan gras en de muur vormen samen een geheel (cirkel)
Jacob Boehme had een visioen van twee halve cirkels/bollen maar die stonden ruggelings tegen elkaar.
Wat Jung de indruk gaf dat Jacob er niet in geslaagd was deze tegenstellingen te verenigen of integreren.
Dat visioen gaf een scherpe tegenstelling aan in zijn gods- of Zelf-beeld.
Velen zijn niet in staat om het lichte en duistere als een geheel te zien of te aanvaarden.
Maar alle licht kent ook zijn schaduw want zonder deze zouden we niets onderscheiden, er zou zelfs niets kunnen bestaan.
Waarmee we bij de scheppingsmythen aanlanden, waar als eerste het licht van de duisternis wordt gescheiden (bewustwording).
In die duistere kerk/fabriek moet wel opruiming worden gehouden. (Innerlijke zuivering).
Het gezellig struinen in die oude stad is dan voorbij. Een stad kan een Zelfbeeld zijn.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.
Wederom dankjewel.
XXXXXXXXXX
PS De cirkel vormt geen geheel toch?
De ronde muur achter loopt evenwijdig aan het groene gras
maar aan de voorzijde is het recht.
Een halve groene cirkel met een muur ?
Misschien sta ik in de schaduw vd muur en vorm zo de donkere wederhelft
van al dat licht
Fijne paaszondag
xxx
|
Beheerder |
[quote]stralende hemel,groen gras in een halve cirkel
en een muur die als een halve cirkel aan het gebouw vastzit. [/quote]
Dat komt op mij over als een apsis en een half rond groen grasveld.
Inderdaad is dat zoals ik stelde geen hele cirkel.
Maar dat heeft te maken met de onverenigbaarheid van de tegenstellingen.
Zoals ook de duistere, kille, metalen tafels vol rommel in scherp contrast staan met de nu open hemel, de natuur, en de twee paarden.
Daarom ook een tegenstelling tussen de dood en het leven. (duisternis en licht)
Het fabrieksmatige gebouw is als een graf.
Aangezien een kerk symbolisch een vrouwelijk lichaam uitbeeldt...... (ook bruid/godin) en tegelijk een schip. (vandaar de gotiek)
Het is de vereniging van geest en materie. (mater-ie/ mater=moeder, ook aarde of oer-materie)
Zalig Pasen.
HET LICHT
Het licht, Gods witte licht, breekt zich in kleuren:
Kleuren zijn daden van het licht dat breekt.
Het leven breekt zich in het bont gebeuren,
En mijn ziel breekt zich als ze woorden spreekt.
Slechts die zich sterven laat, kan ’t leven beuren:
O zie mijn bloed dat langs de spijkers leekt !
Mijn raam is open, open zijn mijn deuren –
Hier is mijn hart, hier is mijn lichaam: breekt !
De grond is zacht van lente. Door de bomen
Weeft zich een waas van groen, en mensen komen
Wandelen langs de vijvers in het gras –
Naakt aan een paal geslagen door de koorden,
Ziel, die zichzelve brak in liefde en woorden:
Dit zijn de daden waar ik mens voor was.
Martinus Nijhoff
XXX
...maar het valt niet mee.
|
Beheerder |
Diep in mijn leven is een Heiligdom
waar niemand toegang vindt, waar mijn gedachten
niet binnen durven gaan. Als ik met zachte,
bevende schreden langzaam naderkom,
Dan hef ik wel de ogen naar het dicht
gordijn en strek de handen vol verlangen,
maar grijp de plooien nooit en in mijn bange
handen verberg ik wenend het gezicht.
Jacqueline van der Waals
Dankjewel Sheherazade.
xxx