Rijden onder invloed

Het was avond en mijn vrouw en ik werden in Duitsland door de politie van de weg gehaald.

Zij reed op een motor , ik in een auto. Ik keek naar mijn vrouw en zag dat ze dronken was. Dit stelde mij uiteraard niet gerust.
Ik moest van de agent een ballonnetje blazen, de alcohol test. Aanvankelijk lukte dit niet en de agent maakt het blazen af voor mij. Ik ging hier niet akkoord mee en wilde overnieuw. Het lukt me de 2e keer om er voldoende lucht in te krijgen. Ik had niet gedronken. Mijn vrouw stond echter te tollen op der benen en we werden beide in handboeien, die ik zelf moest omdoen, meegenomen naar bureau. De boeien heb ik de hele nacht moeten om houden. Dit vond ik beetje absurd gezien de situatie.

Op het politiebureau werden we de hele nacht door 2 agenten bezig gehouden. Ik kreeg cola en vanwege mijn dunne glazuur in real life vroeg ik om water omdat mij tanden aan het aantastten waren en pijn deden. Later kreeg ik thee, ik bedankte de agente voor de thee, nee zei ze “das ist citroen”.

Na een aantal uur geduldig en meewerkend gezeten te hebben was de dienst over van de agenten en ze werden vervangen door 2 andere agenten. Ik vroeg me af of hier ooit nog een einde aan zou komen. Er zou toch ook eens een agent kunnen zien dat we geen kwaad in ons hebben en ons laten gaan met een bekeuring betalen. Na dat dienst van de agenten er op zat werden ook weer opgevolgd voor volgende stel agenten.

Een agent zong nogal dreigend opera op de wc. Een ander moment zat een agente me intimideren. Ze liet een krant of tijdschrift zien met 3 zeer vervelende vrouwen , heel nors , boos. Mijn vrouw zag mij vanaf een paar meter van me vandaan en de agente vertelde me dat ik een van die vrouwen zou moeten uitkiezen, dit wilde ik uiteraard niet.

De mannelijke agent liet me omhoog klimmen en ik moest langs een richel naar de deur , maar ik mocht niet mijn handen gebruiken , hij zou me tegenhouden zodat ik niet achterover naar beneden zou vallen. Het geen ik maar half op vertrouwde maar toch deed. Ik wilde overal zo veel mogelijk zonder weerstand aan mee werken.

Ik vroeg me steeds af wanneer we nou vrij gelaten werden, ik wist dat ik niet boos moest worden en het beste zo vriendelijk mogelijk kon zijn. Het hele voorval , rijden onder invloed werd niet besproken.

Deze droom kwam voor mijn gevoel geen einde aan.




Mijn eigen interpretatie:

In het echte leven worstel ik met een "grote put" van gevoelens en gedachten die ik in de loop der jaren weg gestopt hebt om te kunnen overleven.

Gisteren kwam het grote negatieve gevoel op zetten, er in duiken lukt me nog niet, het is een dikke massa zonder dat ik ook maar iets herken . Het enige wat ik kon doen was het er laten zijn en het beschouwen , er niet in meegetrokken te worden. Ik was aan het werk en kan me niet compleet identificeren met het grote negatieve gevoel. Compleet identificeren/onbewust zijn lijkt me ook iet goed, dan ben ik niet meer aan het stuur. Het is er en mag er zijn , dat was de insteek. Om te kunnen functioneren gaf ik tijdens mijn werkpauze mijn innerlijk kind de ruimte.

Het meewerken met de agenten om zo de sympathie te krijgen en vrij gelaten te worden weerspiegelt het laten zijn van mijn negatieve gevoel. Ik weet dat beschouwen de enige optie is, maar ergens klopt er iets niet in mijn aanpak voor mijn gevoel.
Die hele droom was een balans van aardig blijven doen en porren in allerlei emotionele “systemen”.
Het zou kunnen dat daarbij een deel van mij zegt, ik wil er vanaf, werk nu mee , doe aardig. Boos worden heeft geen zin.

Zou er iets in mij ongeduldig zijn en daardoor juist de boel saboteren/langer ophouden?

Hallo Sheherazade

Dank voor je reactie,

Ik weet dat ik er schuldig aan ben , dat begrijp ik wel. Ik heb ook nooit beweert dat ik onschuldig ben , ik had allen zo iets van , moet er nou zou veel straf komen... Wanneer mag ik nu verder.. En dat verder willen gebeurt normaal als je iets de ruimte geeft lijkt me zo.
Kennelijk heb ik moeite met ruimte geven.

Groet Rex