Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

Schreeuwen

Jana
6 jaar geleden

Ik heb nu al 2 jaar niet meer gehockeyd, maar ik was terug op het veld. Eerst op een hele stijle skipiste waar je zo snel mogelijk vanaf moest gaan, maar toen ik daarvan af viel ging ik naar het hockeyveld. Daar trainde ik met mensen die ik niet kende. Ik schreeuwde de longen uit m'n lijf naar ze, maar ze hoorden me niet. Ze sloegen ballen naar me terwijl ik niet oplette, maar ik was wel op dreef. Toen het afgelopen was wilde ik terug naar de ski piste, waar m'n echte teamgenoten waren, maar hij werd afgebroken (het was een soort Steigerstellage). Binnen was een café, maar ik kon m'n teamgenoten niet vinden, alleen de mensen waar ik net mee getraind had. Ik kreeg flyers van een of ander evenement in m'n hand gedrukt waar ze heen zouden gaan. Het meest staat me bij het schreeuwen zonder gehoord te worden en het vallen van de skipiste.

Sheherazade (5.062 posts)
6 jaar geleden
Beheerder

De steile helling geeft een gevaar aan.
Je bevindt je te hoog boven de werkelijkheid (hoog in het hoofd of hoogmoed/hybris)
De nivellering volgt met een beangstigend snelle afdaling of val. (Icarus)
Er heerst een koude liefdeloze sfeer. Het levenswater is bevroren.
Hockey is een behoorlijk agressieve sport en ze slaan ballen naar je toe.
Dat lijkt op een aanval of kritiek. Een hockeystick is ook een wapen om iemand te tackelen.
Niemand hoort je. De aanval met al die ballen lijkt mij zoiets als onder vuur liggen.
Een café kan gezellig zijn en sociaal maar ze zien je niet staan.

De ballen slaan is een manier om je te focussen (bewust te houden).
Alle personen in een droom zijn ook delen van jezelf, het is dus een chaos.
Het ego ligt onder vuur.

Misschien een beproevingsperiode?
Fundamenteel is iedereen alleen. mensen ontvluchten dat beseft met vaak koortsachtige bezigheden gedreven door onbewuste angsten.
Vooral de "sociale" media vervreemden mensen juist van elkaar in de realiteit. Dat is een van de drijfveren van die verslaving.
De mens vreest niets zozeer als de eenzaamheid.