Kanaal, vakantie

[quote=CE]
Ik was alleen op vakantie in het buitenland.
In zuid Europa geloof ik.
Het was echt niet zonnig maar een beetje druilerig..
[/quote]

De sfeer is deprimerend. Het vakantiegevoel is niet aanwezig.
Meen dat je al eens eerder in b.v. Griekenland was (waar het altijd zonnig is en het gras groener lijkt)
Waar de mensen meer vanuit hun gevoel en hart leven. Warmer ook.

[quote=CE]
Ik liep over een weg die best stijl en kronkelig naar beneden liep, richting het strand. Ondanks de regen wilde ik toch die kant op lopen.
Ineens liep er een jongen van mijn leeftijd die ruzie had met zn vriendin.
De vriendin liep boos weg en ik liep ook verder richting het strand.
Net voor ik wilde oversteken bij de promenade zag ik de vrouw naast mij staan.
Ik voelde me best aangetrokken tot haar.
Ze zat aan me en ik liet het toe. Maar tegelijkertijd dacht ik: ze is net weg bij haar vriend... tot nu toe waren mijn liefdes dromen vaak met jongens ook al voel ik voor beide geslachten gevoelens.
De vrouw had lang zwart haar en bruine ogen die erg doordrongen.
[/quote]

De weg is moeizaam en wijst op hindernissen en bergen.
Het levenspad is smal en beperkend, het is geen gemakkelijke snelweg met een geplaveide structuur. Het regent en dus komt er niet veel van strandplezier. (tranen?)
De splitsing van het stel levert jou een vrouw op. (anima?) De symboliek wijst op de typische fascinatie die van de anima uitgaat.

[quote=CE]
We staken over bij de drukke autoweg.
De oversteek duurde lang en het was erg gevaarlijk. De weg was zo breed (veel rijstroken) en er waren geen stopplekken halverwege..

Aan de overkant gekomen keken we uit over een druilerig leeg strand. Het voelde niet perse slecht. Meer als een soort reiniging...
[/quote]

Hier is de levensweg als een drukke rivier. Het is een waagstuk dat je moet doorstaan. Eenmaal aan het oversteken kun je niet meer terug want de haaien omringen je in het wilde water. Er zijn in het leven geen vluchtheuvels.
Maar weer is er dat deprimerende sfeertje aan het lege, desolate strand. Misschien ook heimwee door dat vreemde land? Ontworteld.

[quote=CE]
Later was ik weer in Nederland.
Ik was weer kind (ik denk een jaar of 8).
Ik was samen met wat vrienden/innen bij een kanaal. Sommige zwommen in het kanaal terwijl er veel stroming was en er grote schepen waren.. ik vond het te gevaarlijk.
Ik zag een beeld van een instortende spoorbrug maar dit was in mijn gedachten.
Later was ik met mijn moeder op straat en liep ik naar mijn oude basisschool.
Toen ik daar binnen was was er niemand, ik keek wat rond in een lokaal. De gordijnen waren dicht maar erg scheen wel zonlicht doorheen.. er kwam een staggaire aan die vroeg wat we aan het doen waren. Ze liet me een hele enge film zien (waarover weet ik niet meer). Maar het gekke is dat ik dit herkende van 10-14 jaar geleden... ik word over een paar weken 18 dus dit was voor mij gek om te zien. Ik had dit dus eerder in mn droom gezien...
[/quote]

Terug in de Heimat. Kindertijd. Hier een vergelijkbare sfeer van de levensrivier. Maar de grote boten zijn oude draken (volwassenen/ Walvissen).
De brug houdt het niet door gebrek aan draagkracht (overspanning/stress). De verbinding valt weg. Breuk tussen toen en nu of de oversteek naar een levensfase. Of oude bruggen afbreken, of ze storten zelf in, zodat je niet meer terug kunt (regressie voorkomend)
Het spoor is de levenstrein. Het vastgelegde parcours. De beroepskeus wellicht?
Of de verboden wens de boel in te laten storten zodat je als kind thuis kunt blijven in afhankelijkheid.
De aanwezigheid van de moeder wijst hierop en tegelijk is zij een groot gevaar. Haar magnetische eros zou je beletten op te groeien.
De film zal wel een stukje geschiedenis zijn, de levensfilm. Maar de gordijnen zijn dicht want anders kun je de film niet goed zien.
Maar tegelijk beletten de gordijnen je het werkelijke leven te zien. Je verruilt de realiteit dus met het fictieve, conservatieve uit je jeugd.
Je staat midden op de brug en moet kiezen. Je kunt onmogelijk terug zonder ernstig verlies te lijden. Het leven is eenrichtingsverkeer.
Het dorp van Sonneveld is een nostalgische illusie geworden. Waarom, omdat jij geen kind meer kunt zijn. Je bent eraan ontgroeid.
De wijde wereld die je ergens in de zuidelijke landen kan voeren staat voor de deur. Dat is een mogelijkheid tot expansie en ontdekken van je talenten en mogelijkheden. Een waagstuk om je vleugels uit te slaan (soms neer te storten).

Liefde of seksuele voorkeur beperken zich niet tot een geslacht. Het is meer een opgedrongen rolpatroon.
Zelfs in de natuur bestaat homo- en biseksualiteit. (Kan dus niet onnatuurlijk* worden genoemd "*Contra Naturam").
Eros kent talrijke vormen. Het is niet ongewoon als je jong bent om te experimenteren. Bovendien komt het relatief vaak voor dat men vroeg of laat van rol verwisselt, ook op latere leeftijd. In de natuur bestaan zelfs echte geslachtsveranderingen (zoals b.v. sommige visjes dat kunnen)
De grenzen vervagen met de transgenderagenda of de bi-seksualiteit en androgynie. Maar er valt nog heel wat te verzetten voor dat algemeen geaccepteerd wordt. Het collectief is aartsconservatief. Terwijl het onbewuste altijd duaal is en dat is toch een zuiver natuurproduct.

Met een narcist kun je geen vriendschap sluiten.
Dat zal altijd uitlopen op frustraties omdat het niet op persoonlijke gevoelens of "wederzijds" respect is gebaseerd maar op manipulatie en gewin. Je zult altijd de verliezende partij blijven of in een onderdanige rol worden gedrukt.
Macht is het tegendeel van liefde.
Pleasen is jezelf onderwerpen aan iemand die zelf niets inlevert. Ze gooien een visje uit om een grotere te vangen.
Het zijn vaak berekende profiterende personen die je b.v. in de verkoop of marketing tegenkomt.
Hun overmatige zelfbeeld verwacht een voorkeursbehandeling ook al is dat nergens op gebaseerd wat prestaties betreft.
Goed dat je daar een punt achter hebt gezet.