Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
ik droomde dat ik met 2 vriendinnen boodschappen ging doen, We hadden wat fruit, grote meloen, brood en broodbeleg gekocht. Ik duwde de winkelwagen. Dat is opzich niet erg natuurlijk, maar het voelde alsof ik me weer kon uitsloven en al het werk weer mocht doen. Zij waren meer met elkaar bezig en ik hing er maar bij, het voelde niet als een gelijkwaardige vriendschap. Dan lopen we langs een hele enge, gevaarlijke buurt. Bij een van de huizen gaan we naar binnen, het is het huis van een van de vriendinnen. We gaan in een kamer zitten.. Het is een schuine kamer, de grond is aan de ene kant hoog, de andere laag. En ik zit in het midden. Ik zit op een witte stapel, platte, plastic borden/placemats. Ik haal de stapel weg en ga er uiteindelijk maar op één zitten en dan glij ik naar beneden en word ik even duizelig. De ene vriendin zegt dat ik op de hele stapel witte plastic borden moet zitten om niet naar beneden te vallen. Ik besluit het niet te doen ik zit nu wel stabiel.
Zou iemand mij kunnen helpen, ik kom er niet uit.
Alvast bedankt!
2 keer bewerkt. De laatste keer was 15 jaar geleden door shiningstar.
Ik droom dit zowat ieder jaar.. vooral als ik aan de einde van de tijd denk.
Ik zit eerst in een keekdienst en die is al snel daarnaa afgelopen..
Een ex vriendin van mij vroeg of ik bij hun aan tafel komt zitten bij een één of ander kerk groepje.
Ik zei dat ik er geen zin in had omdat er ook veel onbekende mensen zijn. (Ik ben niet zo goed met onbekende mensen)
Later sta ik buiten.
Ik klim op een dak van een garage en zie iemand lopen die ik ken.. en erg goed ook.
Het is mezelf.
Met een demonishe staart. Zwarte strepen op me wangen, irisen pik zwarr. Harige armen en benen en kkauwen.
Elke keer als ik boven op hem af wil springen dan eindigt mijn droom.
De kerk is een veiligheidsoord of neutraal gebied. De kerk vertegenwoordigt je persoonlijke normen en waarden en de dingen die jij als heilig ervaart. Het kerkgroepje hebben gelijkwaardige ideeën. Onbekende mensen staan voor onontdekte eigenschappen in jezelf. Bekenden vertrouw je meer. Het zijn onbekende angsten die weerspiegelen als een monsterlijk wezen.
|
Beheerder |
[quote]Ik zit eerst in een kerkdienst en die is al snel daarna afgelopen..
Een ex vriendin van mij vroeg of ik bij hun aan tafel komt zitten bij een één of ander kerk groepje.
Ik zei dat ik er geen zin in had omdat er ook veel onbekende mensen zijn. (Ik ben niet zo goed met onbekende mensen)
Later sta ik buiten.
Ik klim op een dak van een garage en zie iemand lopen die ik ken.. en erg goed ook.
Het is mezelf.
Met een demonische staart. Zwarte strepen op me wangen, irissen pik zwart. Harige armen en benen en kkauwen.
Elke keer als ik boven op hem af wil springen dan eindigt mijn droom.[/quote]
De kerk is een vroom instituut.
Maar jij rebelleert ertegen in de gedaante van de duivel.
Het zou je alterego kunnen zijn.
In elke religieuze beweging kom je de tegenstander tegen die als het te bestrijden kwaad wordt gepresenteerd.
Het ontkennen van het kwaad in jezelf veroorzaakt een projectie.
Daarom zoeken ze altijd de duivel bij anderen.
Wie weet dat de duivel als schaduw in iedereen te vinden is heeft een persoonlijk moreel probleem en heeft anderen niets meer te verwijten maar is zichzelf een opgave geworden.
In ieder schuilt een Jackal and Hyde.
De splitsing van goed en kwaad ligt aan de wortel van de religie en is een elementaire misvatting.