Ik droomde vannacht dat ik met mijn moeder naar een mooi huis ging kijken (zo'n 19e eeuws groot herenhuis) om in te wonen. De verkoper gaf een rondleiding en ik zag de ene mooie kamer na de andere. Ik werd helemaal verliefd op dat huis. En op een gegeven moment vroeg ik waar de 'schrijfkamer' was. Hij vroeg; 'Net zoals J.R.R. Tolkien had?' en hij glimlachte alsof hij 'n klein kind een lollie gaf. Hij liep naar boven en de trap werd steeds wankeler en smaller. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een soort mini brugje (laatste stuk van de trap) en aan het einde van dat bruggetje was de 'schrijfkamer'. Het was eerder een soort platform. Mijn moeder en die man gingen gewoon over dat bruggetje maar ik vond het dood eng. Het was zo wiebelig. En ik vond een manier om erover heen te kunnen lopen zonder dat ik het eng vond, een andere manier dan mijn moeder en die man deden. Ik klom op het platform en er stond een hele ouderwetse lessenaar, inktpotten, schrijfveren en stapels perkament. Maar het platform was heel wiebelig en wankel. Mijn moeder en die man bleken nergens last van te hebben, maar ik zat ineengedoken op de vloer omdat ik het eng vond. Het voelde alsof het elk moment kon doorzakken. Maar ik was wel erg blij dat ik er was. Het was een mooie lichte ruimte met overal ramen zodat de zon altijd toegang had tot de kamer. Het voelde zo goed, maar ik was nog steeds bang omdat de vloer erg wankel was en de brug was kapot! Maar dat kon me eigenlijk niet meer zoveel schelen, omdat die kamer zo mooi en vredig was.
Heeft iemand hier misschien een soort uitleg voor? Wat denken jullie dat het betekent?
