Hallo allemaal,
Al een dik jaar hebben mijn dromen een steeds terugkerend element: ik strijd met met een soort van criminelen.
Ik werk dan voor de FBI of een andere geheime dienst. Het belangrijkste in al deze dromen is echter dat ik:
1- nooit bang ben
2- zelfs zeer goedgehumeurd ben en er zin in heb
3- wanneer ik jaag op de criminelen, ik ze altijd onder schot krijg
4- ik altijd zeer vriendelijk tegen hen ben en zij ook tegen mij (zo gebeurt het weleens dat ik plots niet meer weer hoe mijn wapen werkt en dat de crimineel in kwestie het mij dan heel rustig uit gaat leggen)
5- de crimineel aanvaardt zijn lot altijd volledig, glimlacht erbij, kijkt mij bijna met vertedering aan
6- ik schiet de crimineel dood, zonder haatgevoelens, alleen met een beetje gevoel van melancholie ofzo en ook vertedering
7- ik ga verder met jagen op criminlene en kick op het avontuur.
Op andere momenten ben ik min of meer slachtoffer van een gijzeling, ontvoering of iets anders. Vannacht droomde ik bijvoorbeeld dat ik in een openbare ruimte was waar een bus door de muur naar binnen reed. Er lagen drie dode mensen in de bus en de chauffeur was een zeer charismatische man die nog een aantal mensen in de openbare ruimte neerschoot, ook een vriendin van mij schoot hij neer. Iedereen was bang maar ik vond het prachtig, ik kickte op de spanning. Hij gijzelde ons in dat gebouw, we waren nog met zes mensen ofzo over. Wat precies zijn doel was wist ik niet. Ik vond hem heel aardig en kreeg ook veel vrijheid van hem. Zo mocht ik even naar buiten gaan om sigaretten te halen.
Ik zei echter tegen hem: maar dan kan ik ontsnappen.
Hij zei: ja, maar dat mag niet.
Ik zei: als je nu eens tegen me zegt dat je deze mensen gaan neerschieten als ik ontsnap, dan heb ik tenminste de morele plicht om terug te komen.
Want ik dacht: ik kan niet teruggaan naar mijn ontvoerder als ik eigenlijk kan ontsnappen, dat zou heel raar zijn.
Hoe dan ook, zelfs de sporadische agent die ik in een droom tegenkom wanneer ik een kleine overtreding bega (zoals te hard rijden) zal me uiteindelijk geen boete geven en me door laten rijden. Nog één ding: af en toe doe ik in mijn dromen iets klein-crimineels: zoals het stelen van geld. Ik doe dat zonder enig schuldgevoel.
Heeft iemand enig idee waarom ik in mijn dromen zoveel sympathie heb voor de 'slechterikken' en me bij hen thuis voel? Waarom ik de regels van hun spel zo makkelijk accepteer? Waarom ik overal mee wegkom?
thanks,
groetjes van een vrolijk en gegijzeld meisje
