Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hallo daar,
Ik moet zeggen dat ik wel vaker rare dromen heb, maar soms komen er steeds dingen in terug, en ik vraag me altijd af waarom.
Hier is een voorbeeld:
Eerst droomde Ik dat ik met school naar Amsterdam ging voor een excursie over wo2.
Ik droomde dat ik toen op een bepaalde manier belandde in het Amsterdam van vroeger (dat leek op Laketown uit de Hobbit) en dat ik een Duitse soldaat was in WO2. Ik was verder gewoon mezelf, dus ik stopte mijn haren in mijn helm zodat niemand vermoedde dat ik een meisje was. Ik marcheerde met mijn bataljon se stad binnen, de anderen gaven de Hitlergroet maar ik wilde dit eigenlijk niet doen en deed hem heel vluchtig. We marcheerden verder tot aan een lange gracht. Aan de overkant stond het Franse leger, met hun donkerblauwe uniformen (inaccuraat qua tijd), om strijd te leveren en met ons te vechten. We hadden geen wapens vast- die moesten we van een stapel pakken. Ik gooide een paar granaten en vuurde mijn geweer, de enige bescherming die we hadden was de houten reling aan de rand van de gracht. Veel soldaten sneuvelden aan beide kanten, maar de Franse verliezen waren groter dan de onze. Soldaten vielen in het water zodra ze geraakt waren.
Uiteindelijk bleef er nog maar een handjevol Fransen over, en ik besloot dat ik naar de overkant zou springen om ze te bevechten, ook al wist ik dat het veel te ver was. Ik klom op de reling en sprong zo ver ik kon. Halverwege viel ik in het water en zonk ik onmiddellijk naar beneden, toen werd alles zwart.
Ik werd wakker op een open plek in een bos, met hoog gras en stenen- het leek alsof er lang geleden een riviertje had gestroomd maar die al lang opgedroogd was. Er stonden enkele bomen, en ik bevond me samen met de rest van mijn bataljon achter een kleine wal (als je ging liggen had je net volledige bescherming) opgeworpen van zandzakken. We moesten onze wapens pakken die achter ons lagen en op de vijand schieten -wederom een bataljon Fransen die ook achter zo'n walletje zaten vijftig meter van ons vandaan. Ik begon te schieten, de anderen ook, een aantal nam ik in het vizier. Maar ik kon hem niet neerschieten, die man met de blauwe pet en een bruine snor die op ons aan het schieten was. Ik besloot te stoppen met denken en gewoon te schieten. De man viel achter zijn wal terug, getroffen.
Ik keek naast mij en zag een ander meisje (die ik toevallig ken in het echt) links naast me zitten, net zo onzeker als ik. Rechts naast me zaten een paar grote jongens die bijna een score bijhielden van hoeveel Fransen ze schoten. Een nieuwe regen van kogels deden mij en het andere meisje achter de wal terug kruipen. Ik sloeg geen acht op de rest. We lagen zo ver mogelijk tegen de grond gedrukt en klemden ons geweer stevig vast. Een hele tijd keken we elkaar aan, en toen we dachten dat we weer omhoog konden komen, schoten we overeind en schoten we op de vijand. Een aantal Fransen waren vanachter hun schuilplaats gekomen en renden door open veld richting ons. Wij waren verstijfd, maar anderen schoten hen neer. Ze vielen heel dichtbij onze wal. Eentje viel er zelfs op, we konden zelfs zijn gezicht zien. De andere twee vielen bijna vlak naast hem, ook hun gezichten waren zichtbaar. Wij schrokken, maar we zagen dat er niet zoveel Fransen meer in leven waren. Ze verscholen zich achter hun wal.
Toen gebeurde er iets geks. Er verscheen een vrouw gekleed in een donkerrood rokpak aan de Franse zijde. Ze kwam hierheen gelopen, met een boze, intimiderende blik. Wij waren zo verbaasd en overdonderd dat niemand trachtte op haar te schieten. Ze kwam naar mijn kant, ze sloeg eerst geen acht op mij en het meisje naast me, ze richtte zich op de dode Franse soldaten voor ons. Ze raakte hen aan, en of ze nou tot leven kwamen of dat ze helemaal niet dood waren weet ik niet, maar ze kwamen overeind met verbaasde blikken in hun ogen. De vrouw zei woedend iets tegen hen en trok ze nieuwe uniformen aan. De mannen liepen terug naar hun plaats. Daarna begon de vrouw langs onze frontlinie te lopen, ons inspecterend. Het andere meisje en ik keek ze iets appreciërend aan, maar de anderen van ons bataljon gaf ze een ijskoude blik...
Het volgende moment zaten we met ons bataljon in een bus en reden we weg van de open plek -waar trouwens niets meer op te merken was dat daar zeer kort geleden nog een hevige strijd was geleverd. Alles wat wij hadden aangericht en gebouwd, was weg. Er lagen zelfs geen lijken meer.
De vrouw in pak zei dat we terug zouden rijden naar Amsterdam vanuit deze plek in zuidwest Duitsland. Het meisje en ik zaten naast elkaar en keken door de bomen door naar buiten, we zagen een rivier en aan die rivier zagen we een aantal... Gnoes. Inderdaad, uit Afrika. In het water zagen we wit haar drijven en een einje stroomopwaarts, meer onze richting uit, zagen we een einje beneden ons een vijftal witte Afrikaanse leeuwen relaxen in het water. Vreemd, zeiden we, want gnoes en leeuwen komen hier niet voor en leeuwen houden niet zo van water.
Verder waren we vrij snel weer terug in Amsterdam, dat nu leek op het daadwerkelijke Amsterdam in wo2 (of nog steeds zoals Laketown, dat weet ik niet goed meer). Zodra we waren uitgestapt zag ik het meisje niet meer terug. Wel stonden we aan een haven en zag ik een jonge vrouw haar oudste zoon, een Arische jongen van ongeveer 14 jaar, aan de kraag terugtrekken van iets wat leek op een inschrijvingscentrum voor de Wehrmacht. De jongen liep met hangende schouders en een chagrijnige blik weg van zijn moeder. Met haar twee andere zoontjes liep de vrouw hem achterna, "Wacht!" roepen.
Ik draaide me om en liep weg, naar mijn fiets. Toen ik mijn fiets van het slot haalde was alles weer zoals in het begin van de droom: ik was met mijn klas in Amsterdam.
Hierbij is het dromen dat ik een Duits uniform in wo2 draag en eigenlijk een goede slechterik ben, al minstens twee keer eerder gebeurd in een van mijn dromen, in tijdsbestek van niet meer dan twee jaar. Ter informatie, ik heb Duitse voorouders en ik heb gehoord dat familie van mijn opa in het verzet zat in wo2. Mijn opa zelf was nog kind, en zijn vader was ziek, maar andere familieleden van hem hebben waarschijnlijk bij het verzet gezeten.
Ik vraag me af wat precies de betekenis is van dingen die terugkeren in dromen, en specifiek van dit terugkerende aspect in mijn dromen.
Alvast bedankt!
Groetjes Asmara
|
Beheerder |
Het is de bekend strijd van goed en kwaad maar het Duitse uniform maakt dat je zelf ook tot het kwaad behoort.
Neem tenminste aan dat je Nederlandse bent gezien je "boekwerk".
Het is een strijd tegen windmolens want de vijand roep je zelf op en omgekeerd infecteert de schaduw het ego en daardoor wordt je steeds mer identiek met de vijand. De vrouw lijkt op de scharlakenrode vrouw uit de apocalyps of Babylon. Bloeddorstig als Kali.
Maar alles is schijn want de doden staan weer op alsof er niets gebeurt is. In dromen gaan niets echt dood.
Dood gaan is onbewust worden of verlamd zijn.
Soldaatje spelen zoals kinderen doen.
Je bewijst wel moedig te zijn en dat oogst waardering bij de scharlakenrode vrouw.
Het gaat wellicht om een strijd tussen het mannelijke en vrouwelijke kamp, tenminste waar het jezelf betreft.
Schieten is vaak kritiek uiten.
Wat is het verschil tussen Fransen en Duitsers? Duitsers zijn doorgaans gedisciplineerder en meer prestatiegericht en Fransen houden meer van het leven genieten en nemen het niet zo nauw (met de Franse slag). Het Duitse zou meer mannelijk kunnen zijn (Mars en het zwijn). Frans is de rode haan en Venus.
Misschien hebben de Fransen nog iets met de liefde?
Maar het geeft aan dat in jezelf een burgeroorlog gaande is, waar jij als een Jeanne d'Arc op de barricaden klimt.
Om tot slot weer aan de Amsterdamse grachten en wallen terug te keren.
De Gnoe's en de leeuwen doen mij denken aan de doortocht van de rivier in de Serengeti.
Bij elke passage liggen roofdieren op de loer. (levensangsten)
Het is merkwaardig dat je het uniform van een vreemde voor ons toen vijandige natie aantrekt.
Je hijst je om zo te zeggen in je vechtjas.
Het is inderdaad merkwaardig, vooral omdat ik dat al vaker heb gedaan. Het uniform van de vijand aantrekken. Ik moet zeggen dat ik het niet overal mee eens ben op het gebied van de beslissingen van de Nederlandse overheid. Misschien is dit een uiting van een soort protest daartegen.
Maar in ieder geval bedankt voor de interessante uitleg :)
Sorry als dit klinkt als een stomme vraag, maar wat is precies een valse vlag- aanslag?