Droom over mijn ex en mijn toekomst

Ik droom veel maar deze droom raakte me zo erg dat ik op zoek wil gaan naar de betekenis van mijn droom.
Excuses voor het lang verhaal!! :)

Mijn droom

Ik droomde dat ik ergens in een warm klein appartement zat in Azië, waar ik angstig was. De reden van de angst was volgens mij omdat ik niet kon zien, mensen me aanstaarde en omdat het uit was met mijn ex en ik hem niet wilde tegenkomen. Ook een vervelend ding is dat ik mijn ogen vrijwel niet kon openen, als ik toch mijn ogen open kreeg dan zag ik vrij weinig en veel waas voor mijn ogen. Ik besteedde mijn dagen met in mijn fantasie mannen zoenen want ik kon toch niks zien. Op een dag kon ik uit mijn raam in een andere woning kijken en daar zag ik de vrienden van mijn ex zitten en kletsen. Volgens mij waren ze op bezoek bij een van hun oma’s. Ik vond het gezellig klinken maar durfde niet naar die woning te lopen. Wel vroeg ik me af of mijn ex daar ook was en hoe het met hem ging. Volgens mij besloot ik op dat moment naar het ziekenhuis te gaan die leek op een grote winkelcentrum (waarvoor weet ik niet.) Ik kwam daar een van de beste vrienden van mijn ex tegen en besloot hem aan te spreken; hoe gaat het met Henk? Wat doet Henk nu? En ik begon hem ook te vertellen dat Henk en ik elkaar weer zagen, ook al waren we met andere een beetje aan het daten vonden we elkaar toch echt het leukst. Wat dus raar is want in het echte leven zie ik Henk af en toe weer maar in mijn droom zag ik hem niet en had ik het gevoel dat we niet bij elkaar waren. Zijn beste vriend gaf overal zoals hij altijd deed vaag antwoord op. Zijn beste vriend ging in het ziekenhuis een scooter kopen en reed ermee weg. Hij verwachtte dat ik achterop ging springen maar ik bleef er achteraan rennen. Opeens werd ik achtervolgd terwijl ik nog achter de scooter rende, het was een hele vage kennis van mij; die niks voor mij betekent! Ze had een boze uitdrukking op haar gezicht en rende hard achter me aan. De beste vriend trok me achter op zijn scooter. Terwijl we nog steeds door het grote ziekenhuis/winkelcentrum reden. Op een gegeven moment (nog steeds achtervolgd) kwamen we uit op twee trappen. Een trap was voor de scooter: die vond ik er gevaarlijk uit zien. Maar de beste vriend ging daarin wel naar beneden en een trap was een vieze ‘spelletjes’ trap. Op elke level van de trap moest je in duo’s een spelletje spelen om naar de andere level te gaan. Uit paniek en uit angst voor de achtervolging schreeuwde ik; waar is de normale trap?! Waarop een Aziatische man mij tikte op mijn schouder en zei; daar is de zakelijke trap, neem die. Ik zag daar keurige mensen op lopen en de trap was schoon en veilig. Ik weet niet welke trap ik heb genomen want vanaf toen werd het zwart. Ineens zat ik op de bank in mijn warm klein appartement in Azië en ik kon weer goed zien; want toen ik mijn ogen opende zoende ik een bladzijde van een schrift waarop ik zelf een mannen gezicht had getekend, in plaats van een man die ik in mijn fantasie had gecreëerd. Uit stomme verbazing keek ik naar de bladzijde waarop ik een mannen gezicht zelf had getekend en voelde me erg triest. En toen werd ik wakker.

Wat achtergrond informatie:
Ik ben sinds een halfjaar uit elkaar met mijn ex, mijn ex en ik hielden veel van elkaar en hadden veel gevoel voor elkaar. Alleen kon ik niet bij hem zijn vanwege dat hij een coke dealer is. Mijn ex is een nette Nederlandse jonge die niemand geen vlieg kwaad doet, dus ik wil graag geen discussie over het hele ‘coke dealen’ onderwerp. Ik zie hem de laatste tijd wat meer omdat we nog steeds veel van elkaar houden. Ik sta nu op een dilemma omdat ik geen relatie met hem ga starten (wat hij ook weet) zolang hij in die wereld zit maar toch ontzettend veel van hem hou en om hem geef. Wat me ook veel pijn doet; want van wie ik heel veel hou en een fijne relatie mee kan hebben daar kan en mag ik niet mee samen zijn. Dus hoe vaker ik hem zie hoe ongelukkiger wordt in dat feit en dat gevoel drukt zich ook door in mijn dagelijks leven.

Daarnaast doe ik een film en televisie opleiding, over een jaar ben ik klaar. Ik ben jong als ik afstudeer en wil dan nog graag gaan reizen of een master in het buitenland volgen. Maar iedereen verteld me dat ik na school meteen moet beginnen met werken, anders zijn ze je na je afstudeer jaar weer vergeten. Dit maakt me ook erg rusteloos. Ik verwacht veel van mijn toekomst en wil dit niet verpesten door te reizen, maar daarmee ben ik ook erg bang dat ik anders niet meer zal gaan reizen in mijn jongere jaren.