Ha Forumleden,
Ik zeil vaak met mijn kleine boot op de Waddenzee. Een zeilvriendin gaat vaak mee. Ik ben twee-en-een-half jaar geleden verliefd op haar geworden. We hebben diep contact (zeg maar soulmates) maar ondanks dat wil ze geen echte relatie met me. Daarom houden we het op samen zeilen. Zij is inmiddels behoorlijk vergroeid met mijn boot en met mijn manier van zeilen. De band daardoor inmiddels diep gesmeed. Ik hou erg veel van haar.
Een van de dingen die we delen is onze belangstelling voor spirituele zaken, en toen ik haar laatst de volgende droom vertelde gaf ze me de raad om hem te laten duiden. Temeer omdat ik me vrijwel nooit dromen herinner, maar deze opmerkelijk genoeg wel.
Daar komt-ie:
"We varen over een bladstil meer (dus niet de Waddenzee). Op de motor. Mijn zeilvriendin is ook aan boord, en nog één of twee mensen. (Ik kan me niet herinneren wie dat waren). Ik moet iets hebben uit het vooronder, zocht en vond niets. Normaal gesproken schiet mijn zeilvriendin me dan altijd te hulp en lossen we samen het probleem op, maar deze keer gaf ze niet thuis. Ik voel me in de steek gelaten.
En dan loopt de boot opeens vol water. Er zijn geen golven, maar hozen heeft geen zin. Vreemd dat er opeens zo'n groot lek in de romp is ontstaan. Traag maar onvermijdelik zinkt de stalen boot. Het meer is niet diep, en ik bedenk dat ik de boot dus nog wel kan laten bergen. Dat stelt me een beetje gerust.
Toen werd ik wakker, met dat geruste gevoel. Voor zover ik weet zijn we niet verdronken, maar ik kan me ook geen redding herinneren.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
