Hij is dus nog totaal onvolwassen op 40 jaar?
Dat biedt weinig hoop het lijkt mij regressie en infantilisme.
Dat houdt zeker een risico in tot pedofilie omdat er meestal een partner wordt gezocht die overeenkomt met het innerlijke hier Animabeeld.
Wat is blijven steken in de jeugd.
Het gaat dan niet alleen om onvolwassen seksualiteit maar vooral om kind onder kinderen te zijn en zo het "paradijs" terug te zoeken.
Probeer niet om al zijn verantwoordelijkheden op je te nemen. Een keer zeggen moet voldoende zijn.
Zo niet, confronteer hem met de gevolgen en wees resoluut anders ben je een codependent, dat wil zeggen een gelegenheidsgever tot zijn gedrag.
Hij verwacht namelijk dat jij net als zijn moeder zijn problemen oplost. Die rol moet je ten ene male niet op je nemen.
Zijn moederprojecties moeten niet op jou terecht komen. Hoe meer je op je neemt hoe onvolwassener zijn gedrag zal worden.
Vergelijk het met een verslaving.
Je zou zelf een volwassen houding moeten aannemen en je niet in zijn spelletjes laten betrekken tot hij zijn plaats inneemt.
Dat kun je zien als een straf en beloningssysteem. Een hond kun je iets leren met spel en beloning.
Dus een enkel gericht compliment als hij iets goed doet is prima maar meer ook niet. Je mag daarna ook kritiek uiten op zijn gebrek aan inzet of infantiele gedrag. Dat kan gestuurd worden alsof je een kind opvoed. Met een kind moet je geduld hebben maar met een volwassene is dat niet aan te raden. Enige strengheid is daarbij goed. Structuur en regels, grenzen zijn het meest belangrijk. Ook voor jezelf.
Doe je dat niet zal hij de paaltjes steeds verder plaatsen tot je geen leefruimte meer overhoudt.
Maar neem vooral zelf de vrijheid te doen wat je werkelijk wilt en speel niet de pleegmoeder voor een volwassen kind.
Kinderlijk gedrag is vooral manipulatief. Het is niet onmogelijk dat er een concurrentie speelt waarbij je zwangerschap de vrees oproept dat hij terrein zal verliezen en daarom nog afhankelijker zal worden.
