afgezonderde achtervolging

2e keer deze droom, 2e keer zwetend wakker worden..
De 1e keer was lang geleden maar toen ik wakker werd vandaag wist ik precies dat ik deze droom al eens had gehad. De eerste keer met minder ranzige details. En eerlijkgezegd, heb ik geen idee hoe ik het deze moet zien.

Door een nog onbekende reden beland ik in een soort gebouw. Niet alleen maar met een onbekende groep mensen. In het begin is deze groep klein, een man of 4 maar al snel groeit deze tot een man of 15. Het enige wat we merken is dat we niet zichtbaar zijn voor anderen en alles in extreme hebben. Er lopen namelijk wat verdwaalde personen rond waar we geen contact mee kunnen krijgen.
Alle emoties, gedachten maar ook lichamelijke functies zijn verdubbeld. Als voorbeeld dingen zoals bloeden, een gewone kleine snee in de hand bloed alsof je een arm eraf hebt gehakt. De verwarring, angst, mysterie maar ook aantrekkingskracht naar anderen gaat allemaal in extreme.

Samen met de groep maken we er het beste van, maken wat lol enzenz. Dit gaat door tot het moment dat er iemand een lijk ziet hangen, Extreem ranzig en in detail gebracht inclusief overvloed aan insecten en afvallende stukken vlees. Stuk voor stuk ontdekken we dat er van iedereen inclusief de aanwezige hond (deze sprong uit het niets de groep in) een lijk aanwezig is. Allemaal in de zelfde ranzige vergane staat. Er is wel moeite gedaan om deze niet op het eerste gezicht zichtbaar te maken want ze hangen op rare plekken, ondersteboven, rechtop maar ook liggend.

Dan begint de paniek toe te slaan en omdat we eigenlijk niet eens willen weten wat er gebeurd is gaan we op zoek naar een uitgang. Terwijl we dat doen merken we dat we niet meer alleen met ons gezelschap zijn. We horen rare geluiden en besluiten ons te verzien van verdedigingsmiddelen. Ondanks de zoektocht naar die middelen vinden we niet meer dan een paar wapens en wat aardappelschilmesjes.

Het pand waar we ons in bevinden lijkt op een oude half ingerichte looss. Extreem groot maar wel met gordijnen, een aantal bedden en heel veel doeken.

Uiteindelijk vinden we een mobiele telefoon waar ik gelijk mee probeer te bellen. Het nummer wat ik intypte is voor mij onbekend maar ik krijg wel verbinding. Ik hoor aan de andere kant een stem en ik probeer uit te leggen wat er aan de hand is, en opeens begin ik te schreeuwen als ik merk dat de onbekende stem aan de andere kant mij niet hoort. Nadat een aantal anderen hetzelfde effect hebben aan de telefoon, niet gehoord kunnen worden besluiten we met zn alle een uitweg te zoeken uit het gebouw.

Na lang rennen en zoeken, want de vreemden geluiden zijn nogsteeds hoorbaar en het lijken er meer te worden, komen we bij wat lijkt een buitenmuur van het gebouw. Op het moment dat we daar aankomen is er geen weg naar buiten. Na nog een lange zoektocht komen we bij een andere muur waar zich wel dubbele deur en ramen in bevindt. Op het moment dat we de deur openbreken en naar buiten stappen voelen we dat we maar beperkt naar buiten kunnen omdat we worden tegengehouden door een soort meebeweegbaar scherm. Vervolgens lijkt het alsof we worden teruggeschoten naar binnen en verschijnen er mensen buiten. . Niemand scheen ons op te merken maar ze waren wel naar ons op zoek. Minuten later zijn de mensen weg en word de sfeer luguber. De groep is in paniek en ik ben doordrenkt in angstzweet.

Opeens verschijnen er 'dingen' voor de ingang. Ik kon ze niet zien alleen maar geluiden horen en een verschrikkelijke stank ruiken. En ik dacht dat het er steeds meer werden aangezien er meer geluiden bijkwam. Een aantal mensen van de groep hebben de deuren uit angst dichtgedaan en geblokkeerd en we besluiten als groep te gaan rennen. Totdat we stuiten op een doodlopend punt midden in het gebouw. Hier verschijnt een man, het lijkt op een normale man maar zijn ogen en houding waren apart. Hij begint de situatie uit te leggen. De groep zit hier vast en de enige mogelijkheid om hier weg te komen is om alles wat zich buiten bevindt te vermoorden. Want deze ' dingen' zijn uit op ons. En als ze ons vinden dan maken ze ons af. Vervolgens begint hij heel hard te lachen. Hij zegt niet aan onze kant te staan maar ons wel een eerlijke poging wil geven om ons eruit te helpen, aangezien hij degene is geweest die ons hier in de eerste instantie heeft opgesloten.

Hij haalt een aantal dozen tevoorschijn uit een klein kamertje waarvan ik zeker wist dat die er nog niet eerder was. In de ene doos zitten geweren en hij geeft er aan iedereen 1. Hierdoor blijft er een halve doos over waarop iemand uit de groep besluit nog meer wapens te pakken uit die doos wan 1 is te weinig. Hierop wordt de man boos en schiet hem neer. Als mededeling heeft hij: je hebt maar recht op 1 geweer. Dit is mijn wil en anders dan dat zal je beboeten. In een andere doos zitten aardappelschilmesjes. Gewoon simpele mesjes. hij begint ze uit te delen en 1 jongen uit de groep is nogal wantrouwend erover. Hij vond het belachelijk want je kan weinig uithalen met een aardappelschilmesje. Hierop besluit te man hem er geen te geven. Vervolgens schreeuwt hij een tirade naar de jongen. Ik kon niet verstaan wat maar wel dat het heel angstaanjagend klonk. Hierna wou de jongen toch een mesje maar dat mocht niet meer van de man. Je hebt je kans verspilt en waarschijnlijk hiermee ook je leven antwoordde hij. Daarna kreeg ik een mesje en hij zette de doos voor mij neer en liep de kamer is voor iets anders. Ik wou een mesje uit de doos pakken om het aan de jongen te geven maar terwijl ik hem in mijn hand had wist ik dat de man mij zou doden als hij het zou zien. En met een enorm tegenstrijdig gevoel liet ik het mesje ongezien terugglijden in de doos. Nadat de man iedereen nog een setje doekjes heeft gegeven begint hij keihard te lachen.

In de verte horen we de geluiden dichterbij komen en ik begin te rennen. Ik hoor de groep achter me aan komen maar het enige wat ik wou was wegwezen daar. Toen de groep me had ingehaald begonnen de achterste renners te gillen. We zagen dat er mensen achterbleven maar bleven rennen. Toen ik achterna keek en zag wat ons wou hebben, nou ik kan dat eigenlijk niet beschrijven. Ik heb ze gezien en angst was de enige emotie die ik voelde. Ik hoorde steeds meer mensen van de groep gillend en krijsend achterblijven tot op het punt dat er nog maar een paar over waren. We begonnen als bezetenen ons geweer leeg te schieten in een poging te raken wat we raken konden. Terwijl we rennen zie ik een doodlopende muur op ons afkomen. Toen opeens voelde ik dat ik vanachter werd besprongen en ik wist dat het foute boel was.

Op dat moment schoot ik zwetend wakker. De eerste keer dat ik deze droom had was het met duidelijk minder details. En nu moet ik er ook bijzeggen dat dat al een aantal jaren geleden is geweest. Toen dacht ik dat ik gewoon een film teveel had gezien in combinatie met schijnbaar veel fantasie. Nu heb ik de droom nog een keer, uitgebreider en met meer details en begin ik me langzaam af te vragen of ik mijn verstand begin kwijt te raken. Ik heb de laatste tijd vaker nachtmerries maar vaak herinner ik ze niet meer op het moment dat ik wakker word. Maar deze staat zo levend in me hoofd dat ik hem niet kan afschudden.

Iemand enig idee?