Ik droom heel vaak over tsunami's. Ik kan niet zeggen hoeveel maar meestal spelen die tsunami's de hoofdrol in het einde van de wereld. Deze keer lag ik in het water. Ik zag de mensen weglopen en de zee verlaten. Ik zag boten in de verte vreemd doen maar zag nog geen grote golven. Ik wist wat er aan het gebeuren was. Ik werd paniekerig en wilde het water uit maar vermits ik in het diepe water zat en ik niet kon staan, vermoeilijkte dat de zaak en trok ik mezelf op aan de rand van een soort klif. De tsunami gaf me meer tijd om te ontsnappen dan dat ie in werkelijk zou doen. Ik rende weg. Ik vluchtte. Er is heel veel gebeurd in mijn droom, veel details, zo dus kan ik het niet allemaal vertellen maar het kwam erop neer dat ik gelijk had ooit zelf een tsunami mee te maken. Ik zei dat het niet kon dat België overstroomd zou geraken door een tsunami omdat Engeland in de weg lag. Maar het gebeurde toch. Engeland lag onder water. Dit was het einde. En ik vluchtte, te voet naar het binnenland. Ik probeerde mijn ouders te bereiken, maar, tevergeefs, voicemail. Niet langer dan vijf seconden zat ik opeens in een vliegtuig, uit te kijken op een overstroomd West-Europa. Het vreemde hiervan was dat ik de landen zag zoals op een wereldkaart, maar dan in het groot, uitgerokken. Dus niet zoals we het zicht hebben vanuit een vliegtuig. Met bewegende golven over bijvoorbeeld Engeland. Ik zag ook een tsunami recht op me afkomen. Ik overleefde en voor mij was dat het bewijs dat ik droomde. Maar die gedachte vervaagde. Het leek zo echt. Ik werd wakker en ging mijn droom na. Ik zette alles op een rijtje. Ik moest huilen. Mijn hartslag werkte drie keer zo snel en ik voelde enige verwarring. Angstig, ook wel. Ik weet niet goed wat ik hiermee moet doen, wat dit zou kunnen betekenen...
