Ik was in een dorp, waar alles mooi was.
Het gras was prachtig groen, een beetje zoals je je het dorpje van desperate housewives kan voorstellen,
Maar dan kleinere huizen en een groter dorp.
Ik was met heel veel mensen, in een restaurant volgens mij, of in iedergeval een openbaar gebouw.
We kregen te horen dat de wereld over een niet al te lange tijd zou overstromen.
Het deed me niet veel.
Ik keek elke dag naar het water, maar het water zag er rustgevend uit, de lucht was blauw en ik dacht dat er geen probleem zou zijn.
Die dag zelf ging ik naar de kermis met een vriendin, we hadden het geweldig.
De kermis was verlaten omdat iedereen binnen zat, zo konden wij alle achtbanen en attracties gebruiken zonder te hoeven betalen.
Iedereen zat binnen, knus in hun huisjes, zich voor te bereiden op de storm.
Toen ik terug ging naar het restaurant, kon ik mijn ouders nergens vinden, op dat moment werd ik bang en emotioneel.
Vanaf dit moment hing er een vreemde nare sfeer rond in mijn droom.
ze waren weg geggaan zonder mij, dus ik liep alle verlaten straten door om ze te zoeken.
Nog steeds was de lucht helder en het water lag stil.
Uiteindelijk vond ik ze, mijn vader was aan het bbq'en en mijn moeder zat achter een tafel.
Ze waren in het huis van een vriend van mij, wie niet thuis was.
Toen ik vroeg aan mijn moeder; ''mam, gaan we vandaag dood?'' gaf ze maar geen antwoord.
Ik vroeg het een paar keer vaker en de laatste keer knikte ze, ze durfde het me niet te vertellen.
Niemand leek bang te zijn, maar ik was doodsbang, bang voor de zee, en bang om te verdrinken.
Niemand begreep me, hun commentaar was ''ach het moet toch ooit gebeuren'' , ''het is de zee maar'' of ''het is zo gebeurd''.
Ik had mezelf voorgenomen om coke te snuiven zodra ik wist dat het ging gebeuren, zodat ik nergens bang voor was.
Ik heb lang bij mijn moeder op schoot zitten uithuilen, maar het werd er niet beter op.
Ze keek alleen maar recht vooruit, zonder te bewegen, alsof ze het niks vond.
Ondertussen werd de lucht al grijzer en de zee begon te golven.
De zee was niet diep, de zee kwam tot je heupen, maar toch was het blijkbaar gevaarlijk.
Het zeeoppervlak leek zich maar uit te breiden, en werd groter en groter.
De golven werden hoger en hoger , de lucht was bijna zwart.
Iedereen stond buiten, ik heb met niemand gepraat, alleen maar gehuild.
Dit was het einde van mijn droom, ik droom vaak over het einde van de wereld en overstromingen.
Meestal als ik over iets eng droom, droom ik alleen het begin, het moment zelf komt nooit voor in mijn dromen.
Ik ga bijvoorbeeld nooit dood in mijn dromen.
Ik heb deze week voor het eerst xtc gebruikt, misschien dat ik hier ook nare dromen van krijg?
Zou graag van iemand willen horen wat dit zou kunnen betekenen.
Alvast bedankt!
