van zaterdag op zondag kreeg ik om kwart voor zes 's ochtends de engste droom die ik ooit had gehad.
Er zit niet echt een begin aan, maar een einde wel.
Mijn huis was vervloekt. Iedere middag, echtens na drie uur, verandere iedereen in een zombie. Niet het soort zombies zoals in films, half wegrottend en alles, eerder werd iedereens geest overgenomen, en kregen ze een hele enge blik. Het lullige was, dat ik niet altijd mee veranderde. (Ik neem aan dat ik wel ns een keer een zombie werd, aangezien ik me niet kon bedenken hoe ik andere middagen door kwam) volgens mij bijna nooit zelfs. Ik droomde, dat mijn vader zijn werkkamer uit kwam. Heel rustig. Ik zag aan de blik in z'n ogen dat hij zichzelf niet was. Hij praatte tegen me, en liep op me af. Ik pakte in paniek een golfstick -vraag me niet waar dat vandaan kwam, dat ding was er opeens- en begon op zijn hoofd en armen in te hakken, het leek alsof het bijna geen effect had. Hij praatte maar door. 'Wat doe je?' Vroeg hij. Ik had een gat in zijn hoofd geslagen, en er kwam zwarte smurrie uit. Alles was zwart, zijn binnenkant.
Paar dagen later. Mijn moeder huilend. 'Ik ben klaar met dit vervloekte huis! Kom, we gaan bij de overbuurvrouw wonen.' Ik moest mijn koffer pakken. (De koffer leek verdraait veel op mijn vrij nieuwe bruine harembroek van de h&m, die in oktober helemaal in was, van die stof was m'n koffer/tas gemaakt) ik liep naar m'n kamer, en deed de deur open. Mijn hond keek me aan. (Hij wad zombie) ik gooide de deur dicht, en rende een trap omlaag, naar de badkamer. Mijn kat (hij had weer 4 poten, laatst is 1 van de 4 geamputeerd) zat in de wasbak, met zijn rug naar me toe. Ik rende de deur ernaast in, naar de kamer van mijn ouders. Het raam uit, het platte dak van de uitbouw op. Ik ging over de rand hangen, zodat ik in de woonkamer kon kijken. Als ze daar nog niet zombie waren, kon ik het huis nog uit rennen voor ze me vermoorden. Maar ik was te laat. Mijn zus , me moeder en mijn andere kat waren daar. Ook al zombie. Mijn hond (wtf, die stond toch op mijn kamer, wat deed hij nou in de woonkamer) staarde naar boven, recht in mijn ogen. Ik kon het huis niet uit. De deur van de woonkamer naar buiten zat op slot, ze konden me dus nooit pakken, als ik zou springen. Ik moest springen.
Ik ben erg gevoelig voor horror, en ik heb een maand geleden de films Mirrors geken. Nog steeds durf ik 's avonds niet in alle spiegels te kijken. Maar die film heeft verder niets met zombies te maken, niet zombies zoals in mijn droom. Het enge was dat het mijn geliefden waren in die nachtmerrie, en ik nu eigenlijk een beetje bang voor ze ben. Het word wel al minder, gelukkig. In het droomwoordenboek bedoelen bij 'zombie' volgens mij niet dat het er maar een paar zijn, en echt aanvallen deden ze niet. Misschien hebben jullie een idee?
Dankjeee! Xx
