Hallo mensen, vannacht heb ik een droom gehad die ik ergens wel heel kunstzinnig vond van mijn brein, maar ik vraag me of er ook nog een betekenis aan vastzit.
Ik droomde dat ik in een groep mensen op weg moest op een schip. Op de een of andere manier was dat schip van binnen vol water en vond iedereen dat normaal. Nu was het zo dat er hele vreemde ruimten in dit schip waren, een groot arena achtig rond weiland met een boom in het midden, dit was een plek waar ik ging "relaxen". Ondertussen praatte ik wat met vriendinnen en ging ik weer door naar de volgende plek, ik was een beetje aan het rondkijken. Toen kwam ik bij een boekenwinkel met allemaal boeken die kleine plakblaadjes erop geplakt hadden, gemaakt van oud en vies papier maar alsnog werd het als nieuw verkocht. Weer een eind verder kwam ik bij een soort slaapzaal annex keuken, een metalen ruimte overgroeit met planten en riet. Je kon goed zien dat het schip op dit stuk verwaarloosd was en helemaal kapot wel te verstaan. Je kon zo naar buiten kijken, en de lucht raken. Hoewel het schip wel aan het varen was, was er een stilliggend meer; binnen en buiten het schip.Het water was hier gitzwart, koud, modderig en diep. Een eindje buiten het schip staken grafzerken boven het water uit, twee daarvan waren van mijn moeder en stiefvader ( die mij heel trots en blij vertelden over hun nieuwe onderkomen) Als je in het water dook op de plek van zo'n grafzerk kon je als je na 20 meter diep zwemmen in de modder wroette een doodskist vinden waar je in kon slapen.
Vooral dit laatste vond ik een beetje merkwaardig toen ik wakker werd. Zegt dit iets over hoe ik met de dood of gevoelens om ga? Als iemand me hier bij zou kunnen helpen zou ik dat heel tof vinden :)
