Hallo allemaal,
Ik heb laatst een behoorlijk nachtmerrie gehad en het laat me nog niet echt los. Het is best wel in details omdat het vrij recent was en ik het perse wilde onthouden. Mijn 'fijne' droom ging als volgt:
Ik ben thuis, in de wetenschap dat er in het verpleeghuis, wat zich achter mijn huis bevindt, iets plaats vindt wat niet klopt. Er is namelijk continue een oorverdovend gekrijs te horen in 1 van de woningen. Gekrijs tot je niet meer harder kan en er schor van wordt. Ik ga naar de woning (wat ineens op een bovenverdieping van een flat lijkt) en sta op de gallerij naar de deur te kijken en het gekrijs houdt op. Het beeld van een vrouw komt in me op. Een vrouw die je met lege ogen aan kijkt waaruit ze lijkt te bloeden. Haar huid is bleek met een blauwe gloed en haar git zwarte haar zweeft als een soort halo om haar hoofd. Waar haar benen zouden moeten zijn is rook en ze lijkt te zweven.
Ik word erg angstig en ineens zit ik in de stoel in een vreemde woonkamer. Niet alleen want ik voel de aanwezigheid van een bekende naast me, alleen niet in mijn gezichtsveld. Wel weet ik dat het een bekende man is. Een vreemde man gaat op de bank schuin tegenover me zitten en we hebben het vaag over zijn zoontje. De man heeft schouder lang zwart haar, maar als hij op kijkt is zijn haar ineens korter en merk ik zijn fel groene ogen op en dat hij ongeschoren is. Hij kijkt me aardig, bijna meelevend en wat triest aan.
In een flits staan we weer op de boven gallerij. Het gekrijs is begonnen in een andere woning nu. Ik ga samen emt de bekende en de vreemde man naar binnen (de vreemde man voorop) en als ik om een open staande deur heen loop zie ik een peuter op kijken. De man was al een stukje doorgelopen en uit het zicht van mij maar niet de peuter. De bekende die met me mee was is weg. De peuter kijkt van mij naar hem, twijfelend lijkt het wel. Ik voel mezelf erg angstig worden maar sta verstijfd aan de grond genageld en alles in me schreeuwt dat ik weg moest rennen. Uiteindelijk loopt de peuter in de richting van de man toe en sla ik het op een rennen met doodsangst, waar ik nog last van had toen ik wakker schrok.
Behoorlijk gedetailleerd maar het voelde ontzettend echt en eng. Het blijf me voorlopig nog wel bij denk ik. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan opmaken want ik heb echt geen idee wat voor context ik hiervan moet brijen.
Groetjes,
Lindsey
