Hallo!
Ik wou mijn droom hier even posten in de hoop dat iemand mij kan vertellen waarom ik dit zou kunnen dromen. Ik was best wel van streek door deze rare droom. Hoewel ik zelf een jongeman van halverwege de 20 ben was ik in de droom een vrouw van middelbare leefdtijd, rond de 65.
Ik woonde in een vrij groot huis. Het leek wel een ander leven. Ik woonde helemaal alleen. Geen partner, geen kinderen, geen huisdieren. Er was veel oudroze/vuilroze in dat huis terug te vinden en lelijke (vind ik als mezelf toch :)) bloemenpatroontjes en dergelijke. Nogal ouderwets allemaal. Het punt was nu, ik was het beu dat ons eten chemisch wordt klaargemaakt (dat klopt in mijn echte leven) en ik wou zelf mijn eigen biologische honing maken. Ik was niet gelukkig. Geen idee hoe ik dat weet hoor. Ik zat de hele dag alleen thuis, kwam nauwelijks buiten en hield me alleen bezig met ‘leven’. Opstaan, wassen, eten, het huis schoon maken. Dat was het wel zo een beetje. Heb ik niet gezien in die droom, dat wist ik gewoon.
Op een dag had ik dus mijn eigen honing gemaakt. Je zag de honginggraten er in zitten en wat was ik trots! Je zag ook de kleine ‘bijtjes’ er in zitten. Maar ik weet (als mezelf, maar toen stelde ik me er geen vragen bij) dat het geen echte bijen waren. Het waren van die beestjes die ook zwart-geel gestreept zijn en er eng uit zien omdat je ze als bijen ziet en met steken kan associeeren, maar het dus niet zijn. Je weet misschien wel wat ik bedoel, ze zijn kleiner en ongevaarlijk. Lijkt meer op een wespje dan een bijtje trouwens.
Nuja, ze zaten dus IN die honing. Zo vast, zoals je in zo een rare blubberige gellycake kunt zitten in van die oude cartoons. Ik wou ze aan mijn vriendin laten zien (geen idee hoe die vriendin daar opeens tussenkwam, die was daar opeens gewoon). Maar, oops, ik was nog iets vergeten. Door de dubbele glazen deur naar de andere kamer (die deur was opeens heel modern en had niet echt iets met mijn leven te maken. Die deur was er ook niet ervoor). Ik ging even kijken of mijn waterkefir wel goed gemaakt was. Ik rende in paniek terug naar de kamer met de ‘bijtjes’ want mijn vriendin vertelde mij dat ik te laat zou zijn en de bijen zouden ontsnappen en dan heel mijn huis rond zouden vliegen. Ik was inderdaad te laat en ze waren overal. De vriendin was verdwenen en ik was weer helemaal alleen. In paniek rende ik weg, want die ‘bijtjes’ zaten in heel te kamer. Ze zoemden (het kwam mij boos voor) en staken mij verschillende keren. Ik probeerde nog te vluchten, maar het was al te laat. Ik weet nog dat ik (die vrouw) iets dacht in de trend van ‘Oh jee, nu sta ik hier hè. Helemaal alleen.’
Wat denken jullie?
Groetjes
