Ik merk nu dat ik dot toch kwijt moet, niet in de hoop dat iemand antwoord kan geven, maar meer om te zien wat ieder denk erbij.
Een 3 tal jaar geleden ben ik van de stad naar een dorp verhuisd, liefde brengt je soms op gekken plekken in dat opzicht.
mooie plek vooral aan zee.
klein vissershuisje niet al te groot.
in me ouderlijk huis droomde ik vrij weinig en wanneer ik dat wel deed was het vaak niet al te heftig, als de situatie dreigend was binnenshuis merkte ik dat mijn dromen juist positief werden of in intensiteit toe namen, die situaties waren er genoeg wat terweeg heeft gebracht dat ik toch wel aardig depressed ben geraakt.
tijdens me depressie merkte in dat het droomde stopte, misschien ook omdat je jezelf uitput qua denken.
het verschil was alleen dat wanneer ik wel droomde dit echt een aanslag kon hebben op me zijn.
gedrag en denken vooral.
dromen die zo heftig en angstaanjagend zijn waarvan je een aantal dagen later nog steeds aan denkt.
in mijn geval 2 jaar later nog steeds.
ik vertel het zoals het is, het kan schokkend zijn.
en nee ik ben niet psychotisch anders was dat wel allang aan het licht gekomen door de vele sessie heen.
goed
het was dat zelfde vissers huisje.
we hadden een trap erin zitten die direct de woonkamer uit kwam.
ik droomde dat ik wakker werd door een koude lucht stroom en zachten geluiden, toen ik me ogen probeerde open te doen lukte dat niet.
nou heb ik dat opzicht wel is vaker gehad tijdens het dromen.
alleen ditmaal kreeg ik me ogen ook echt open, normaal was dat dus juist de ellende.
ik merk dat ik op een dak lig, zo een typisch oud Amerikaans dak met een deur in het midden en bij bouw,vaag hoor ik geluiden en alles is een waas, alsof je ineens een bril met -5 opzet.
behalve de ingang, loop erheen doe open en zie dus precies de trap als thuis, alleen 2 keer zo lang, donker,met 1 kaarsje branden aan het einde die net genoeg de doorgang links beneden aan de trap belicht.
de muren grijs grauw vies.
ik weet dat ik een moment van bewust zijn die was dat aangaf, loopt niet terug het kan niet erger zijn dan buiten.
en ik voel me benen de lopen terwijl ik zelf totaal de controle verlies, het voelde ook zo.
trap aflopend, het kaarsje pakken.
terwijl me lichaam stopt om te luisteren hoor ik een meisje/dame gillen, op een navolging van geglach, raar geknor, weer een schreeuw en dat verdomde geknor wat ik dus niet meer uit me hoofd krijg.
mezelf hoor ik nog denken, loopt niet, en natuurlijk gebeurd dat dan wel.
ik kom een kamer in die voor de helft al gevuld is door een trap erin naar een boven verdieping, een deur naar een andere kamer waarvan je net een stukje opening ziet en deurpost, wit.
onder de opening die de trap bied zit een meisje in een stoel waarvan ik alleen een stuk been zag en haar hoofd,
ze was verminkt of toegetakeld voor haar zat er dus een soort van mens achtig iets gedrocht. wat iets deed, wat weet ik niet maar het kan seksueels zijn of sadistisch, wat het ook was.
ik weet dat alles in me lichaam op dat moment zei, wegwezen!, dat ik echt voelde dat alles in me lichaam zei vluchten,
walging, en angst.
ik rende door naar de andere ruimte waar het zelfde zich afspeelde,waar ditmaal de gene in de stoel me aankeek op het moment van binnen komen, begon met lachen, hulp roepen en vragen en knorren en ditmaal Luid!.
ik rende weg terug naar hoe ik binnen was gekomen, de deur door om vervolgens in de zelfde kamer te staan. dat ongeveer 2 keer en ik kwam voor een dichte deur. met veel geweld en paniek open moeten breken om dat ik het idee had dat HET achter me aan zat.
de deut ging open waarna ik, naar de richel toe rende, er op klom achterom keek.
en het moeilijkste nog steeds vind ik, dat ik mezelf zag staan, in ongeloof kijkend.
wakker schrok ik zeker. of nou ja wakker vloog. ik ben denk ik nog nooit zo snel overeind gekomen.
badend in het zweet. angst tot en met
de eerste 4 weken heeft dit me dagelijks erg bezig gehouden, ook omdat de droom levens echt overkwam.
zelden heb ik zo heftig gedroomd dat je er moe van wakker word.
Dit was èr 1, had zelf het idee van het ebt wel weg, maar ik ben er eigenlijk niet echt klaar mee merk ik, omdat deze droom zo vreselijk bizar is geweest.
iemand zei tegen me dat het misschien de confrontatie met me depressie was. of dat invloeden qua media er effect op hebben.
ik had die dag een vrij rustig dag naar mijn weten.
ik weet dat het een behoorlijk bizar is, maar ik loop hier al een tijdje.
bedankt voor het lezen
Denz
