Nachtmerrie van dochtertje van 7

De hond is vaak een beeld van trouw.
Maar de hond heeft ook een dubbelnatuur want in Egypte en Griekenland stond hij aan de poorten van het dodenrijk.
Hij kan dus net als Janus een poortgod zijn.
Het mannelijke negatieve vaderbeeld wil haar terugnemen (Kronos motief)
Het jaloerse, ijverzuchtige of wraakgierige godsbeeld is een bekend mythologeem.
In de realiteit kunnen negatieve invloeden of personen de bestaansgrond aantasten van het kind.
Gelukkig is hier de hond die haar beschermt. De hond kan worden gezien als gids in het onbewuste.
(niet perse bedoeld als spiritistische gids van zweefclubjes).

Het kind kan lijden aan wereldvrees, of vrees voor het leven, met al zijn gevaren en angsten, of boze wolven.

De vraag rijst in hoeverre deze angsten terecht zijn?
Kinderen lopen vaak met onuitgesproken angsten rond of voelen zich bedreigd.
Het is heel belangrijk dat je voeling met haar houdt en probeert meer details te weten te komen.
Sommige personen kunnen voor een kind bedreigend overkomen. (Wij zijn eigenlijk "grote" draken)



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

In geloofsgemeenschappen doen ze aan tweedeling Goed en kwaad als simplistisch verbond.
Maar dat die tweedeling die geen enkel recht doet aan de totaliteit en diversiteit heeft ook heel wat wrijving en ellende in de wereld veroorzaakt. Spiritisme en een innerlijk leven worden bijna gezien als duivels.
Dat de bijbel vol staat met dromen, mythen, symboliek en droomuitleggers of grote dromen lezen ze liever niet.
Maar een collectief beeld kan nu eenmaal nooit passen op een individueel bestaan.
Saul ging met de verkeerde dingen om, dat werd hem wel fataal. Maar het raadplegen van orakels was in die tijd algemeen goed.
Saul zocht contact met het dodenrijk (geestelijke wereld). Dat priesters niet anders deden is minder bekend en dat tot in de 20 eeuw toe.

Profeten waren in feite ook HSP'ers.
De macht van het woord (Logos is consequent verkeerd vertaald als "het woord" terwijl er "geest" moet staan. (beter nog "Het Al". Jezus prees Maria omdat zij het "Al" kende of gezien had).

Bij de transfiguratie op de berg Tabor zou het "woord" zichtbaar geworden zijn (of vlees geworden).
Het gaat hier overduidelijk niet om woorden, maar om een visioen van geesten, dat slechts een enkeling kon zien.

Het is een elementaire misvatting om rationalisatie toe te passen op symbolen en mythen.
Symbolen drukken per definitie iets uit dat ons bevattingsvermogen te boven gaat.
Dat mysterie is nu juist de voedingsbodem van spirituele ontwikkeling.

Jung schreef ooit dat het dogma ons effectief beschermt tegen de directe ervaring.
Maar daarmee is het tegelijk een ernstige hinderpaal voor wie verder wil en kan.
De kerk staat bol van de dogma's. Maar denkbeelden doen geen recht aan "Das Ding an Sich". (cit. Kant)

Het kind dat de begaafdheid en wijsheid in zich draagt, zoekt wellicht een "herdershond" als Christus-metafoor.
Dat de herder en de hond eeuwen voor het christendom en zelfs de bijbel al bekend waren is minder bekend.
Mesopotamië/ Babylon/ Sumerië, Dagon enz. Vele goden waren herders en de afbeeldingen waren beslist pre-christelijk.
Zo werd Hercules met een schaap op de schouder afgebeeld.
Hercules/Tammuz/Adonis (Adonai)etc. en Jezus zijn mythisch nauw verwant als helden archetype. (zonnehelden)

"Waar de blinde de lamme leidt, vallen beiden in hetzelfde gat". (Cit. Jezus)
Dat wijst natuurlijk op geestelijke blindheid.

Voor wat leesvoer verwijs ik naar Joseph Campbell, De held met de 1000 gezichten.