Dit zijn verwerkingsdromen.
Het kan soms jaren (tientallen) duren voor trauma's bovenkomen.
Het mes in je borst of hart is de pijn die je is aangedaan.
Ze wil je eigenlijk doden. Ze zit vol haat, maar daarmee haat ze ook iets in zichzelf.
Het gaat hier om het beeld dat jij nog steeds van haar vormt.
Zij wonen letterlijk in jou als huis.
Dat huis ben je dus ook zelf.
Als je zo mishandeld bent, hoop ik dat je hulp hebt gezocht, of gaat zoeken.
Dat negatieve moederbeeld is in staat alles kapot te maken.
Je zou er dus ook je relaties mee kunnen verliezen.
Je zou haar kunnen zien als een castrerend type.
Sommige (vreselijke) moeders zien hun kinderen liever sterven dan hen aan een "vreemde" te moeten afstaan.
Zoiets is een geperverteerde moederliefde, die op auto-erotiek is gebaseerd, een zelfzuchtige eigenliefde,
die alles haat wat daartussen komt. Bijna een Medusa.
De hypocriete houding van mooi weer spelen, gevolgd door onweer en bliksem is bijna kenmerkend.
Lijkt wel op borderliner.
