nachtmerrie half-doden

Ik zal zo gedetailleerd mogelijk mijn droom proberen te omschrijven, maar ik ben hem ondertussen al een beetje kwijt..

Vannacht droomde ik dat ik in een museum was met mijn tante, met wie ik best veel musea bezoek. In mijn droom liepen we langs verschillende afdelingen met speelgoed en hoe mensen vroeger leefden en ik vond het erg interessant om te zien, het werd later en later en buiten begon het al te schemeren. Ik wilde graag naar huis gaan, terwijl mijn tante naar een nieuw stuk van het museum wilde lopen. Dit gedeelte kende zij nog niet maar ik wel, en ik wilde er echt niet heen. Ik was al wel eens eerder erlangs geweest en ik wist dat het met de dood te maken had. Toch wilde mijn tante wel gaan, ze vond het superspannend, en we liepen erlangs. Aan het begin kwamen we dode mensen tegen. Dit gedeelte van mijn droom herinner ik me niet zo heel erg goed meer, wat jammer is gezien ik het gevoel heb dat het een heel belanrijk deel is ervan. Wat ik nog wel herinner is dat er mensen waren die moorden hadden gepleegd en hoe ze nu mensen bang maken, waardoor ze niet dood konden gaan. Een soort van half-doden die al eeuwen half-dood zijn. Ze vertelden wat ze hadden gedaan en wat voor klachten ze hadden, en toen maakte ik me heel erg zorgen over twee mensen. Ik rende naar buiten toe, zonder mijn tante en kwam terecht op het feestje van een vriend van me. Deze vriend is een transgender, vroeger was hij een meisje en nu een jongen. Op zijn feestje kon ik alleen maar bij het eerste gedeelte zijn, dat was bij hem thuis en er was veel drinken en veel gezelligheid en mensen verkleedde zich in zijn oude meisjeskleding. Ik praatte met een vriendin van me en het was heel erg gezellig en toen gingen ze naar een festival. Het tweede gedeelte van zijn feestje. Ik had geen tijd om mee te gaan, dus ik legde mijn kleren terug die ik gepast had, terwijl iedereen naar buiten liep. En toen stal ik een paar van zijn kleren, die vriendin van me zag dat en zei dat ik nog een joggingbroek van haar had, die gaf ik terug en toen liep ze weg. Toen kwam de broer van de jarige vriend van me binnen, en ik legde alle kleren weer terug en rende naar buiten.

Buiten aangekomen was het al helemaal donker buiten, het enige licht kwam van de maan en verder waren er geen straatlantaarns. Ik was in een soort park/bos. Het was elf uur en om half 1 reed de laatste bus, dus haastte ik me, toen ik ineens weer de half-dode tegenkwam. Ze zeiden iets tegen me wat ik me ook niet meer herinner. Na dit gebeuren rende ik naar de bus maar raakte ik verdwaald. Toen ik bij een busstation aankwam zag ik dat de eerstvolgende bussen pas over 23 uur en 34 uur reden. Ik rende dus verder naar de trein, maar zag toen ineens een nieuw museum. Ik liep naar binnen en zag mijn tante weer. Ze wilde me weer meenemen naar een gedeelde waarvan ik een slecht voorgevoel had. Ik wilde het echt niet, maar ze wilde het zo graag dat ik toch mee ging. We liepen een soort ronde kamer binnen, en van heel opgewekt was mijn tante ineens bloedserieus. In de kamer waren een man en een vrouw. Er was iets met mijn telefoon wat ook heel belangrijk was maar ik me niet meer herinner(iets met filmpjes van de halfdoden volgensmij waarin ze waarschuwden), en toen ik tegen de mensen vertelden, die trouwens jaren geleden leefden(ik was denk ik terug in de tijd gegaan en ik vermoed dat dit twee van die half doden waren. Het was rond de 16e eeuw), dat zij nooit dood kunnen gaan en dat ze moesten stoppen met mensen martelen geloofden ze me niet en lachten ze me uit.Ik liep naar de volgende kamer met mijn tante, waar alles donker was en we toen ineens de mensen zagen die de man en de vrouw hadden gemarteld. Hoe verder we liepen, hoe meer kamers verlicht werden,we zagen ze alleen door een raam maar het was wel duidelijk. Mensen die verdronken werden en in het water rondzwommen, mensen die aan een galg hingen etc. We liepen weer verder en er was een kamer met heel erg mooi porselein servies. Mijn tante keek er aandachtig naar. Ik knipperde met mijn ogen en was ineens weer in de kamer met de man en de vrouw. Het bed, waarin ze lagen klom ineens op de muur, en ze schrokken allebei, en de kamer draaide in zijn geheel rond, en het bleef maar rond draaien. Alle kamers met de gemartelde mensen lichten om ste beurt op, en aan het begin schreeuwde ik hoe diegene heette en hoe die gemarteld werd, maar ik zat zelf ook in de kamer, en na 6 rondjes was ik al duizelig. Er waren stemmen die om ons heen schreeuwen: 'Nog 6 rondjes!' En zo bleef het ronddraaien, ik rende naar de deur en rende uit de kamer. Toen werd ik wakker.

Ik wou dat ik me meer herinnerde van de droom, ik heb namelijk het gevoel alsof ik die belangrijke stukjes niet meer weet, maar nu ik wakker ben heb ik een soort van raar schuldgevoel. Ik snap ook niet hoe het kan, ik martel niemand en ben ook niet gemeen tegen iemand of zo.
Daarnaast droomde ik net iets daarvoor, ik werd namelijk voor de 2e keer wakker. Toen probeerde ik wakker te worden uit die droom, en kon ik mijn ogen niet meer openen. Er was een soort van laadbalkje, waarin ik zo wild mogelijk moest schudden met mijn hoofd in mijn droom, en toen dat balkje honderd procent was kon ik mijn ogen pas openen en werd ik echt wakker. Ik heb zoiets nooit gehad..