Dag,
Vannacht had ik een heel nare droom. Het was zo emotioneel en het leek zo echt.
Mijn nichtje was op gruwelijke manier vermoord op een heel rare plek. Ik was het eigenlijk vergeten, maar mama en papa moesten elke woensdag
aan haar denken omdat ze op die dag vermoord was. Ik had er nooit bij stil gestaan, maar ineens vond ik het heel erg. Ik moest
er alles van weten en toen besloot mama me mee te nemen naar de plek waar het gebeurd was.
Het was een warme zomerdag, maar in het bos waar ze vermoord was lag sneeuw, dikke sneeuw. Het bos was donker en ik was heel bang. Ik keek heel de tijd om me heen en ik voelde me niet veilig. Haar ouders hadden daar een monumentje voor haar gemaakt. Hoe en waar ze haar dood hadden gevonden daar hadden ze een beeld van gemaakt en daar neergelegd. Het was heel mooi, maar zo verdrietig. Mama en ik veegde de sneeuw van het gezicht en kuste haar voorhoofd. We legde bloemen om haar heen. We vroegen ons af wat ze daar in die donkere, onheilspellende bossen te zoeken had en dachten na over haar laatste momenten en wie haar zo'n pijn had kunnen doen.
Ik werd verward wakker en moest mezelf echt afvragen of dit nu een droom was of misschien toch echt gebeurd. Maar ze leeft gelukkig gewoon :)
