Hier wordt een virtuele strijd gevoerd tussen goed en kwaad.
Zoals zo vaak voorkomt in dromen ontstaat er paranoia.
De vijanden zijn natuurlijk delen van jezelf die je nooit kunt ontkomen want die anticiperen op alles wat je doet.
Het onbewuste weet immers precies wat de volgende stap zal zijn.
De prinses is een alterego dat op een verborgen manier in relatie staat met de slechten.
Vandaar ook die zwarte strepen op haar gezicht (oorlogsstrepen?)
Ze is dus zowel wit als zwart.
Maar je bent al geïnfecteerd geraakt in een opgeblazen rol (inflatie), want alles wat met de schaduw in contact komt, neemt een deel daarvan in zich op. (Zoals agressie)
Het kleine jongetje (Klein Duimpje), is veel slimmer dan je denkt. want hij rijdt al paard.
Dus de eigenlijke held in het verhaal is het innerlijke kind.
Het kasteel (der dromen/ luchtkasteel) laat je achter, de grote plannen worden niet uitgevoerd.
Je komt aan een ravijn of breuk in je leven.
Je moet de moederlijke burcht achter je laten en het avontuur van het leven wagen, de sprong in het diepe.
Zoniet, dan blijf je eeuwig op de vlucht voor je eigen angsten.
Het woeste water staat voor emoties of woede. Ook voor de kracht van het onbewuste.
Maar het is tegelijk de kolkende levensrivier, vol bruisende energie.
Er is geen weg terug.
