Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

Terugkerende nachtmerrie

Ap4
7 jaar geleden

Hallo allemaal,

Ik heb al een tijdje een steeds terugkerende nachtmerrie. Ik droom het niet vaak, maar als ik het droom, blijft het een lange tijd plakken...
Het gaat als volgt: ik ga naar mijn kamer, wanneer het redelijk donker is. Ik ga de trap op, en kom in de kamer van mijn zus, waar ik door moet om naar mijn kamer te gaan. Aangezien het donker is, doe ik het licht aan in mijn zus haar kamer. Ik draai me om naar mijn kamer te gaan, en zie daar, voor de spiegel van mijn kast, een klein wezen. Het komt ongeveer tot mijn heup, en ziet er heel raar uit. Soms zie ik er gelaatstrekken van mezelf in, dan weer van andere mensen die ik ken. Ik wil roepen, maar dat gaat niet. Alles wordt donker en de droom eindigt.
Wat misschien kan helpen om de droom te verklaren: ik heb vaak het gevoel dat 'het wezentje' mijn kamer heeft opgeruimd en alle taken heeft gemaakt die ik nog moet doen, waardoor het lijkt alsof 'het wezentje' op een of andere manier 'beter' is dan ik.

Kan iemand me helpen met de verklaring en hoe ik van de droom af geraak?

7 jaar geleden
Beheerder

Het doet denken aan een Homunculus.
Dromen ordenen en dit wezentje helpt daar kennelijk mee.
De Homunculus is een beeld uit de alchemie.
Hij is een creatie als de geest in de fles (baarmoedersymboliek)
Misschien wel ergens verwant met Klein Duimpje of de gnoom.
Zoals alle natuurwezens is hij irrationeel, immoreel en onberekenbaar, of tegenstrijdig van aard.
Hij kan een helper zijn, maar ook in woede ontsteken, als hij niet gerespecteerd wordt.
Hij kan alles in het honderd laten lopen, maar ook geheime kennis overbrengen.
De homunculus is de occulte slaaf, een wezen zonder bezieling.
Paracelsus zou er een gekweekt hebben.
In de Joodse mystiek is het een Golem.

Het is dus een creatie van jezelf en belichaamt onbewust gebleven eigenschappen.
De rancune komt voort uit het niet aan de oppervlakte mogen komen.
Zoals ook de kabouters van Sneeuwwitje de schatten kennen die in de aarde verborgen liggen.
Maar oh, hoe boos zouden ze worden, als iemand die begeert of wegneemt.
Dat schets hoe het onbewuste zijn gaven wel weggeeft, maar tegelijk weer jaloers tot zich neemt.
Zodat, wat niet wordt benut, direct weer verdwijnt in het onbewuste.

Assepoester kreeg hulp van de duiven.
Jij van dat vreemde wezentje.
Maar denk niet, dat het opruimen altijd vanzelf zal gaan.
Jij moet zelf de boel op orde leren brengen.