Mooie droom eindigt in nachtmerrie

Tjeej echt een bizarre droom gehad.

Het begin is mooi. Ik woon met mijn vriend boven op een berg. We hebben het mooiste uitzicht wat je je kunt bedenken. We zien een gigantische waterval met super mooie witte wolken er boven. Aan de andere kant hebben we uitzicht over velden met landbouw. Één veld is minder goed onderhouden, het is wat dor aan de randen maar midden in het veld bloeit oranje bloesem.

Dan moeten we verhuizen. Ik vind dat prima. Er staat een kleine vliegtuig naast ons huis waar mijn vriend gelijk plaatsneemt op de stoel van de piloot. Ik vraag waarom hij daar gaat zitten, hij kan het toch niet besturen. Mijn buurman komt even kijken, in mijn droom is hij piloot, en ik vraag hem of hij het mijn vriend niet kan leren. Dat kon hij niet, omdat t risico te groot is.

Opeens woon ik in een zorg huis. Ik heb plotseling zorg nodig, terwijl ik me wel heel goed voel. Daarnaast hebben we een erg luxe keuken en ik vind dat ik die luxe niet nodig heb. Ook heeft een patiënt de oven aan laten staan, er brandt nog wat vuur. Ik zet hem uit en besluit dat ik daar weg kan.

Ik loop met mijn backpack over straat op zoek naar een andere woonruimte. Iemand zegt dat het me niet zal lukken. Eenmaal een patiënt, dan blijf je dat. Ik wilde net een discussie aangaan toen ik zag dat mijn tas helemaal leeg geroofd is. Er zit alleen nog een duikbril en snorkel in.

Helemaal overstuur word ik wakker. Zou deze droom mij iets willen zeggen?

[quote]Het begin is mooi. Ik woon met mijn vriend boven op een berg. We hebben het mooiste uitzicht wat je je kunt bedenken. We zien een gigantische waterval met super mooie witte wolken er boven. Aan de andere kant hebben we uitzicht over velden met landbouw. Één veld is minder goed onderhouden, het is wat dor aan de randen maar midden in het veld bloeit oranje bloesem.

Dan moeten we verhuizen. Ik vind dat prima. Er staat een kleine vliegtuig naast ons huis waar mijn vriend gelijk plaatsneemt op de stoel van de piloot. Ik vraag waarom hij daar gaat zitten, hij kan het toch niet besturen. Mijn buurman komt even kijken, in mijn droom is hij piloot, en ik vraag hem of hij het mijn vriend niet kan leren. Dat kon hij niet, omdat t risico te groot is.

Opeens woon ik in een zorg huis. Ik heb plotseling zorg nodig, terwijl ik me wel heel goed voel. Daarnaast hebben we een erg luxe keuken en ik vind dat ik die luxe niet nodig heb. Ook heeft een patiënt de oven aan laten staan, er brandt nog wat vuur. Ik zet hem uit en besluit dat ik daar weg kan.[/quote]
(Denk aan water en vuur)

[quote]Ik loop met mijn backpack over straat op zoek naar een andere woonruimte. Iemand zegt dat het me niet zal lukken. Eenmaal een patiënt, dan blijf je dat. Ik wilde net een discussie aangaan toen ik zag dat mijn tas helemaal leeg geroofd is. Er zit alleen nog een duikbril en snorkel in.[/quote]

Het begin is een idyllische droom, een hoogstandje.
Maar op een berg wonen is meestal erg eenzaam.
De waterval geeft een energieverval aan naar het onbewuste. (emoties?)
Een berg kan voor trots staan en een adelaarsnest, of een distantie van de mensheid.
Het geeft niet de indruk dat je zelf een veldje onderhoudt en dat verwaarloosde deel is een stuk van jezelf.
Water zat, dus waarom is het veld van de ziel zo dor?
Oranje is een dynamische kleur (lage chakra) Maar bloemen kun je niet eten.

Het vliegtuig geeft een nog hogere hybris aan of zweefneigingen. De berg was nog niet hoog genoeg.
Dat kan op ambities wijzen die niet haalbaar zijn. (De wolken halen)
Maar de goden kun je beter niet tarten.

Daarna volgt de val in het verzorgingstehuis, je hebt teveel van jezelf gevergd.
Wat moet je daar met een luxe keuken? Of is het om culinaire hoogstandjes? die je daar doorgaans niet zult vinden.
Er brandt een vuur van binnen. Als je het (haard-)vuur dooft wat blijft er dan over? (Hera)
Je tas bevat je identiteit, je "levensbagage", je ballast en je eigenwaarde. (Sisyphus en de berg)

Wat overblijft als duikbril en snorkel wijst naar het onbewuste waarin je wilt duiken.
Een heel contrast met de eerdere berg niet? Maar de waterval gaf de plot al aan.



2 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

Je zou dus liever thuis willen blijven? (Het verzorgd zijn)
Duiken is natuurlijk mooi maar ook een fantasiewereldje.
Het is de inkeer in de innerlijke wereld.
Soms moet je dat volgen om te ontdekken wie je bent.
Maar de terugkeer moet ook worden ondernomen anders vliegt de tijd en het leven aan je voorbij.
Een periode van rust kan soms bevorderlijk zijn maar regressie is altijd een gevaar.
Het is het verlangen naar een onbezorgde periode als kindertijd.

Maar in het onbewuste is ook veel te ontdekken.
Zeepaarden zijn anders zo vreemd niet, in mythen komen ze zelfs vaak voor.
Zoals ook de vliegende paarden als Pegasus.
Het paard is een beeld dat in beide elementen kan reizen.
Er bestaan schilderijen waarin paarden uit zee opreizen.
Het zeepaardje is een geminiaturiseerde verbeelding van het mythische zeepaard (met vleugels)

Heeft misschien een verbinding met het eerdere vliegtuig?
Maar je zat niet zelf aan het stuur, je vriend wilde de koers bepalen maar kan dat niet of hij weet niet waarheen.
De vriend kan ook het verstand zijn.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

De kindertijd is leuk, maar zal je als werkelijk volwassene nooit kunnen bevredigen.
De volwassenheid stelt inderdaad eisen maar tegelijk groeit je zelfbesef en bewustzijn.
Bewustzijn brengt verantwoordelijkheden met zich mee.
Maar alleen iemand die bewust is kan kiezen.
Wie onbewust leeft wordt geleefd, niet alleen door de omgeving en gebeurtenissen maar vooral door de grilligheden van het onbewuste.
Dat is de moraal die achter Roodkapje steekt. Zij was een naïef wicht en juist daarom trok zij de Boze Wolf aan.
Roodkapje is de tocht van de reine dwaas en onschuldige ziel door dit ondermaanse.
Een kind leeft in een heel beperkt wereldje. In dat wereldje leven ook vele angsten.
Je kunt alleen maar zelfrespect verwerven met volwassen te worden en te dragen wat mogelijk is.
Meer bewustzijn houdt onvermijdelijk meer verantwoording in en het verdragen van steeds grotere tegenstellingen.
Maar daarmee win je ook de kracht waar je trots op mag worden.
Doe wat gedaan moet worden met inzet en grijp niet naar de wolken want dat is gebakken lucht.

Helaas is de huidige trend er een van debiliseren, alsof de gebraden duiven uit de lucht vallen als je maar juichend staat te dansen en met het vingertje als toverstaf op een touchscreen hoeft te wijzen en alles komt vanzelf naar je toe.
Het afwijzen van verantwoordelijkheden is daarbij een vorm van infantilisme en regressie. De terugkeer naar de baarmoeder, maar dan als maatschappij en de verzorgingsstaat.

Geloof mij, het is moeilijk een heerlijke jeugd los te laten, maar opgroeien is op termijn veel interessanter.
Gewoon je vleugels uitslaan en je kracht beproeven.

Simone de Beauvoir zei eens dat het vrouwen verboden moest worden kinderen te krijgen*, om te voorkomen dat ze regressief aan huis gekluisterd bleven. *(Niet erg haalbaar lijkt mij, want dan zou het voortbestaan in gevaar komen. Maar ze had wel een punt.)