Machteloos tegenover vervelende mannen

Het zijn meestal uitputtende nutteloze gevechten met een denkbeeldige angst en tegenstander.
Je schept je vijanden.

Dit soort dromen komt heel vaak voor.
De barbaren zijn nog primitieve mannelijke eigenschappen die in je sluimeren.
Gevoed door angsten voor mannen/bruten vecht je tegen de windmolens van de geest als een Don Quichot.
Deze invloeden zijn vaak aanloop tot een wat meer bewuste integratie want schurken kunnen ook behulpzaam worden.
Het zijn schaduwelementen die met het kwaad worden geassocieerd. Maar verdrongen of onderdrukte inhouden worden steeds primitiever als ze verwaarloosd worden.
De angst voor aanranding is uiteraard reëel aanwezig maar mag het gedrag niet teveel gaan beïnvloeden want dan durf je niet meer te leven.

Het grootste probleem is echter de escalatie. Zodra je met deze schaduwelementen in aanraking komt ontstaat inflatie en daarmee ben je in wezen identiek met de barbaren. Vaak nog erger. Je leert dus agressie en verweer, zaken waar je eigenlijk een afkeer van hebt.
Maar soms is zelfverdediging noodzakelijk ook verbaal. In elk mens schuilt een beest. Het is de vraag in hoeverre je dat beest toelaat.
Maar een draak kan ook een trouwe hond worden die terug in een draak verandert bij gevaar.