Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Ik werd vandaag wakker met een levensechte droom. Ik droomde dat ik met mijn zoon van twee in de auto 'straatje moest keren' naast een sloot. De straat was ineens smaller dan ik dacht en mijn achterwielen hingen snel met een klap over de rand. De auto zakte verder het water in en op de een of andere manier was ik razendsnel op de achterbank en had ik mijn zoon los uit zijn stoel. So far so good. Maar wat er nou voor bizars gebeurt vervolgens: er is een luchtbed uit mijn auto gedreven en ik schat in dat ik nog veel tijd heb, dus ik denk, handig dan kan ik ook nog wat spullen redden. Ik dacht, in ieder geval mijn tas met telefoon zodat ik hulp kan inroepen. Ik laat mijn kind uit praktische overwegingen los op de achterbank zitten (aan wal zou hij weglopen) en ik ga spullen op het luchtbed leggen. Nu zo'n beetje alle spullen die ik bij me had, omdat het zinken van de auto leek stil te staan. Ik leg het luchtbed op de kant, er rollen wat spullen in het water die ik nog eens terug leg. Nu draai ik me om en tot mijn schrik is de auto ineens tot het dak onder water. Ik vlieg eropaf, duik door het open raam en grijp naar de achterbank. Maar mijn zoontje lijkt niet meer in de auto te zitten. Het is er zó donker, ik kan het niet zeker weten. Ik voel overal maar vind hem niet. Blinde paniek, intens verdriet en boosheid naar mezelf. Toen werd ik wakker en ben gauw bij mijn slapende zoontje gaan kijken. Maar nog steeds krijg ik die enge droom en dito gevoelens niet uit mijn hoofd.
In het dagelijks leven ben ik al jaren erg bang om te water te raken met een auto, maar ik had er nog nooit over gedroomd. En omdat de droom voor mij zo'n vreemde wending heeft stuur ik hem toch eens op naar jullie. Ik ben zeer benieuwd wat jullie ervan vinden!
Beheerder |
Haha, eerst je tasje zoeken en dan pas je zoon redden willen. Echt iets voor een blondje.
De auto is vaak een beeld van het ego.
Het is ook een kooi.
De zinkende auto is de levensrit die strandt in het te nauwe straatje.
Keren kun je in het leven niet om de eeuwige jeugd te herwinnen.
De slappe banden zouden Freudiaans als impotentie gezien kunnen worden.
Op slappe banden kom je niet ver, de lust is er zeg maar uit. (tong op de schoenen)
Het beeld zou op een relatie of huwelijk kunnen wijzen dat strand.
Je probeert nog wat te redden en laat het zoontje "verdrinken".
Dat is onbewust worden om er "vanaf te zijn". Het is de Freudiaanse "verboden wens".
Een luchtbed in een slootje, daar heb je ook niet veel aan. Het heeft wel iets van gebakken lucht.
De lucht uit de banden is in het luchtbed verloren geraakt. (inflatie)
Dat wil zeggen een deel van de geestelijke energie/libido/animo/levens-lust is in het onbewuste overgeheveld.
Het slootje is een zeer beperkt watertje, het is geen wijde plas. Staat dus voor beperkingen in je bestaan.
De angst voor water staat nauw in verband met de dreiging van het onbewuste.
Het onbewuste heeft altijd de neiging terug op te slokken wat je niet benut. (energie terug nemen)
Het water staat je dan tot aan de lippen. (onzekere situatie?)
Paniek, verdriet, boosheid, zelfverwijten enz. broeden onder het oppervlak en om je dat in te pekelen ontstaat er een situatie die elke moeder blind in gevaren zou storten om haar "kind" te redden.
Het kind maakt deel uit van het "innerlijke kind".
*Kronos at zijn kinderen op, dat is het beeld van het onbewuste dat zijn creaties terugneemt.
2 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.
Droominfo, © 2024