Een aantal jaren geleden schreeuwde ik praktisch elke nacht in mijn slaap, dit ging gepaard met slaapwandelen. Ik schreeuwde b.v. alsof ik doodging en ik stond zomaar aan mijn vaders bed, toen ik eenmaal wakker was herinnerde ik me niks. Ik heb na die tijd wel begrepen dat dingen die je meemaakt (klein of groot) gedroomd worden. Alleen kan ik me nooit wat herinneren. Soms heb ik het gevoel alsof me stapelbed instort o.i.d. en dan wordt ik wakker...
Nu heb ik het bijna nooit meer, maar heel af en toe nog wel. het kan toch niet zo zijn dat ik bij het minste geringste 'doemdenken' zo ga dromen. Als bijvoorbeeld iets niet goed gaat op school, ga ik daar moeilijk over nadenken, zo ben ik. Alleen daar kan toch niet dit uitkomen... Voor 98% ben ik gewoon een vrolijke kerel zonder enig probleempje, ben nuchter, niet dom, iemand van logica.
Ik wordt nu trouwens wel eerder wakker en ben ook best snel bij bewustzijn. Ik herinner me dan alleen het deel dat ik uit me droom kom... De droom zelf niet.
Heeft iemand een reden, uitleg, ervaring?
Ik ben overigens 21 jaar. Vanaf me 18e was het hevig voor ongeveer 2 jaar lang. Alleen daarvoor gebeurde het ook al sporadisch...
Ben benieuwd!
