Het was een klein huisje, met een héél groot weiland.
En het had gesneeuwd want alles was wit.
Toen liep Khibor(onze oude hond, die al jaren geleden overleden is) weg en die liep helemaal achter in het weiland.
Samen met mijn dochter (in de droom 2 jaar oud, nu is ze 18 jaar) gingen wij het weiland in om Khibor te halen.
Dus we liepen door de sneeuw het weiland in en wij roep Khibor! kibor! en die kwam maar niet.
En in een keer zag ik een vosje in het weiland uit de sneeuw opduiken.
En toen zei ik tegen mijn dochter, oh kijk eens een vosje, en toen liepen we verder, nog 1 nog een vosje kwam uit de sneeuw en toen liepen we weer Verder en zagen we allemaal baby vosjes uit de sneeuw komen.
Toen op een gegeven moment kwam er een wolf een witte wolf uit de sneeuw, en daarna zagen we nog een wolf uit de sneeuw komen.
Dus ik vond het toch een beetje eng worden en toen liepen we terug, en gingen we het huisje in.
En toen kwamen al die dieren op ons huis aflopen, alsof er een kudde paarden aan kwam denderen.
dus ik deed de deur dicht, en toen zag ik door de ruit mijn ex-man in de tuin zitten, die zat aan een tafeltje een beetje te knutselen en ik draaide de deur op slot en ging naar binnen. gewoon alsof het niks was. en toen waren wij binnen en toen zag ik alleen die witte wolf voor het raam staan. en toen keek ik en ik zei Adonis( (Adonis was mijn eerste hond en is ook al jaren geleden overleden, maar dat was echt mijn grote vriend), dat is Adonis.. Adonis ben jij dat? en ik liet hem binnen. ik liet die witte wolf binnen. en toen zaten we binnen ik op de stoel mijn dochter op schoot en die witte wolf die zat er naast. en dan was ik iedere keer zo aan het kijken Adonis ben jij dat? Adonis? en aan de ene kant was het een beetje eng toen dacht ik someteen is die het niet. en aan de andere kant heel blij en vertrouwd want ja dan dacht ik ja hij is het wel! dat is Adonis!
