Hoi allemaal,
Ik heb een vraagje. Zal eerst even kort mijn context uitleggen, want dat is zeker belangrijk bij mijn dromen (daar ik niets anders meer droom dan dat ik de weg kwijt ben, de weg afgesloten is, mensen huilen, ik zelf huil et cetera). Ik zelf zit in een depressie, al bijna een jaar. Stiekem heb ik de hoop dat het binnenkort eindelijk wat beter zal gaan, heb namelijk eindelijk mijn oorzaak ontdekt. Daarnaast is mijn gevoel telkens weg voor mijn vriend en ben ik doodsbang dat ik het moet gaan uitmaken, want ik ben echt pas gaan twijfelen sinds mijn depressie.
In mijn droom was ik heel bang voor een bepaalde man (ken hem niet), maar uiteindelijk bleek hij de vader van een meisje te zijn waar ik mee om ging, dus bleek dat ik helemaal onnodig bang was geweest. Vervolgens was ik met mijn vader aan het zeilen op een rustige zee. Het waaide ZO enorm had, dat we echt gruwelijk hard over het water gingen. Aan de ene kant gaf het zo'n gevoel van vrijheid en zo'n fijn gevoel. Ik wenste dat mijn vriend erbij was, omdat hij dit ook geweldig zou vinden. Maar aan de andere kant ben ik altijd heel bang geweest voor zeilen, als de boot te schuin ging. En dat was in mijn droom dus ook, waardoor ik me krampachtig vasthield aan de boot en dus wel een beetje bang was, ondanks dat ik genoot. Mijn vader zei toen: Je hoeft niet bang te zijn, er kan je niks gebeuren! En ook hij was volop aan het genieten.
alleen daarna wilden we op een andere plek gaan zeilen, we zagen een mooie plek... Maar mijn vader ging eerst in een soort greppel staan. Vervolgens kwam er een zeilboot die daar ging 'inparkeren', waardoor mijn vader werd weggeduwd onder de greppel en ik dacht dat hij dood was. (misschien heeft dit met mijn verlatingsangst te maken, wat mijn probleem blijkt te zijn van de depressie?). Hij kwam uiteindelijk toch weer boven, dacht zelf ook dat hij het niet ging overleven, maar had het toch overleefd. Toen gingen we opnieuw zeilen.
Ik zou heel graag weten wat dit betekent :),
Groetjes Florentes
