Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi,,
Vannacht had ik een mystieke droom..
Ik zat op een soort korstschool.
Ik was daar met een hele klas op een enorme binnenplaats met eromheen hoge gele muren...
In het midden van de plaats was een groot instrument te zien. Het was volgens de mensen een gitaar maar later veranderde? het in een viool. Om te beurt moest iedereen een melodietje spelen.. Toen ik aan de beurt was, was ineens bijna de hele klas weg. De leraar keek niet naar me om en was aan het praten met een andere man die een vraag had, hij liep met hem mee onder een soort tunnel door. De gitaar/viool stond op een soort smalle ijzeren baan die door de hele school heen liep. De snaren liepen hier helemaal door.
Daarna had ik een tussenuur en ging ik naar huis waar ik ging slapen.
Ik werd alleen veel te laat wakker en had enkele uren gemist dus ik had gespijbeld maar niet expres.
Er was nog 1 uurtje over die ik ook niet gered heb uiteindelijk... Er was ook visite want ik was die dag jarig maar het voelde ellendig. (ik ben in het echt morgen jarig :p )
Daarna zwom ik naast een brug over het water....
De andere liepen over de brug. (familie)
De brug was stond enorm hoog maar wel gelijk aan het water.
Het water was dus een paar gebouwen diep,
het leek wel een reservoir maar het was wel echt een meer...
Wat kan dit betekenen?
Ik leg het hieronder zelf uit en zou het waarderen als ik feedback krijg van jullie :)
De kostschool is net als een gewone school een school waar je in de droom levenslessen leert in dit geval wel wat strenger. De gitaar en de viool hebben snaren die symbool staan voor verschillende emoties. De viool lijkt me een emotioneel symbool. Misschien wat verdriet. Niemand keek naar me om. Is vrij letterlijk op te vatten. IK voel me soms een beetje buitengesloten of niet gehoord en heb het gevoel dat anderen alles beter kunnen dan ik..
De tunnel staat voor een geheim of donker stuk in de levensfase. De lange ijzeren smalle baan met de snaren is de levensloop met zijn 'snaren' in dit geval misschien fases waar je door heen gaat. De baan ging ook door de tunnel. De tunnel was donker dus misschien een donker stukje van mijn leven.
Het tussen uur is het momentje rust voor me.
Ik stel de rust alleen te lang uit waardoor ik belangrijke 'lessen' mis..
Misschien levenslessen?
|
Beheerder |
Een kostschool is een school zonder familie en ouders.
dat is heel wat anders dan een gewone school, je bent er op jezelf aangewezen.
De snaren bepalen het deuntje waarnaar je moet dansen (naar iemands pijpen dansen)
De binnenplaats met de hoge muren doet weer denken aan het kasteel, (afweer)
Jij zwemt het water (onbewuste/emotie) over op eigen kracht, misschien wel tegen de stroming in, de anderen nemen de gemakkelijke brug.
De tunnel en de brug zijn beiden overgangssituaties. Alleen de tunnel voert door het duister en het onbewuste.
Het is de nachtelijke zeevaart of de tocht door het onbekende, dat is niet voor zwakmoedigen.
Een viool is vaak een beeld van de ziel. Zielesnaren dus.
Misschien is het reservoir wel een stuwmeer van emoties?
Te denken valt ook aan de eerste of de tweede viool spelen.
Verder hangt de "stemming" van je gevoel af van de snaren.
Snaren vertegenwoordigen ook stress. Snaren (zenuwen) kunnen knappen.
Of, op een gebroken viool kun je niet spelen.
Weet het niet maar de brug is wel een punt.
Het kan een lier zijn.
Maar wellicht ook de ruggengraat?
De snaren van de lier van Apollo zijn mystieke snaren en vertegenwoordigen de Sushumna's.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 8 jaar geleden door Sheherazade.
danku,
Dat er weer een hoge muur is net als de tralies en de muur van de vorige dromen...
Zegt dat iets over mijn afweer van emoties of dat ik alles te veel voor mezelf houd?
Ik ben voor mijn gevoel gewoon open naar mensen toe. :)
|
Beheerder |
Je bent zeker heel open.
Maar je geeft tegelijk toe het gevoel te hebben opgesloten te zijn.
Nu kan dat ook wijzen op iets dat je nog ontplooien moet.
Je bent dan net een ton met duigen die je inperken.
De muur is afweer. Maar die muur staat je tegelijk in de weg.
Zo creëer je je eigen grot van Plato.
Vaak moet het ego versterkt worden tot het inziet dat die muur niet meer nodig is en dan pas ben je vrij te kiezen. Nu leeft er nog steeds angst. Maar jij komt daar wel doorheen.
Het is niet voor niets dat ik mij laatst vergiste omtrent genderidentiteit.
Wat positief bedoeld was naar jou toe als compliment voor je openheid en bewustwording.
Zeker voor iemand die nog zo jong is.
Dankjuwel voor de aardige woorden,
Is niet erg hoor die vergissing!
Ik heb inderdaad soms wat meer vrouwelijke trekken op gebied van uiting en hoe ik overkom als ik schrijf etc.
Weet niet waarom want ik weet zeker dat ik niet Homo ben (waar ook niks mis mee is hoor).
Heb gewoon wat meer vrouwelijke kantjes denk ik....
Nu is het raadsel wat zou de muur zijn.
Denk ook dat het aan de puberteit ligt.
Ik laat me soms best beïnvloeden door anderen, waar ik vroeger nooit vatbaar voor was...
In mijn dromen doe ik vaak juist niet met de meute mee, wat denk ik een weerspiegeling is van een verlangen om mijn eigen keuzes te maken en los te staan van mijn ouders enzo. Soms snap ik ook niet meer wat ik wil dat is best apart.
Veel tegenstellingen net als in mijn dromen. Twijfels etc.
Misschien is dat wel wat in de weg staat (de muur) nu ik er zo over schrijf....
Wat denkt u?
Bedankt voor u verheldering!
1 keer bewerkt. De laatste keer was 8 jaar geleden door C>E.
|
Beheerder |
Je hebt inderdaad sterke vrouwelijke kanten wat ik als positief beoordeel.
Je schrijft zeker met een feminiene penvoering.
Meer mannen zouden dat moeten ontwikkelen.
De muur kan ontstaan zijn in je jeugd.
Het is vaak een manier om te overleven.
Maar toch moet je je van die muur bevrijden om te leven tenzij je een kluizenaarsbestaan ambieert.
Je bezit teveel karakter en wil om je te laten dirigeren door anderen.
Maar het vergt heel wat moed en wilskracht om een individuele weg te durven gaan.
Want die weg zal je zeker in het begin isoleren van de rest van de kudde.
Het is de weg van de eenlingen die zich afzonderen en hun unieke zelf leren ontdekken.
Dat staat altijd haaks op het collectieve rolpatroon en zal veel tegenstand oogsten.
Maar juist dat is een krachtmeting die je een springplank vormt.
Je zult er alleen maar sterker van worden.
Iemand kan niet groeien als hij geen moeilijkheden heeft te overwinnen.
Dus wil je geestelijk vorderen bereid je dan maar voor op een leven vol problemen.
Maar op termijn wil je niet anders want daarin schuilt nu precies de zin ervan.
Bovendien kan en wil je niet meer terug. Beter het ongebaande pad dan de afgevlakte snelweg.
Ik had dit laatste bericht nooit gezien Sheherezade!
Dankjewel nog voor het compliment.
De muur kan inderdaad ontstaan zijn in mijn jeugd.
Ik was vaak angstig op mijn elfde was dit het hevigst.
In mijn jonge kinder jaren vaak rare dingen gezien wat wellicht fantasie is...
Zo op mijn 3de zag ik al mensen in mijn kamer en op mijn negende kwam dit weer terug...
Ik sluit ook niet uit dat ik misschien spiritueel aangelegd ben..
Ooit ergens gelezen dat jonge kinderen er nog voor open staan, ik ben alleen 16 en heb nog steeds vaak dat ik lichtflitsen zie en voel mensen vaak goed aan... (Ik stop het vaak een beetje weg) Ik zeg dan o dat zal wel verbeelding zijn maar begin steeds meer te twijfelen aangezien ik steeds meer ga nadenken over mezelf nu op mn 16de)
Wellicht is dit de muur die blijft staan...
1 keer bewerkt. De laatste keer was 8 jaar geleden door C>E.
|
Beheerder |
Ja dat kan.
Kinderen hebben op jonge leeftijd een eidetisch vermogen, waardoor ze met hun rijke fantasie gemakkelijk beelden kunnen zien. Meestal gaat dit vermogen met de vorming van het ego verloren.
Sommigen behouden het en dat kan een voorwaarde zijn voor paranormale waarneming.
Maar vooral de meditatieve instelling kan belangrijk zijn.
In Tibet moet men het zien van beelden vaak afleren om de geest in het gareel te houden.
Pas als de geest tot rust gekomen is, kan geoefend worden met gerichte beeldvorming.
Daarbij bepaalt dus de wil mede wat gezien wordt.
Persoonlijk ben ik daar niet zo'n voorstander van, want het onbewuste moet de nodige vrijheid worden verleend, anders kan het zijn functie als compenserende factor niet uitoefenen.
Maar het is wel noodzakelijk om dagdromen en fantasieën aan banden te leggen.
Tibetaanse monniken moeten leren om wat ze zien exact te onthouden zoals een ingewikkelde mandala.
Beelden zien wordt in Zen geweerd.
Geleide meditatie is dan ook een amplificatie van een onderwerp zoals Jung dat bedoelde.