Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Vannacht droomde ik dat ik een soldaat was. Het is heel raar, want om de een of andere manier weet ik dat het in de tweede wereldoorlog was. Ik was trots dat ik soldaat was, en ik pronkte ermee tegen mijn vrienden (die er wel waren maar ik niet echt helder gezien heb) en tegen mijn klas. Ik moest de hele tijd rennen en had een soort riem om, dat bij een typisch groen uniform hoorde. Op een gegeven moment waren we opeens in een ijsgrot en kleedde ik me uit mn uniform. Vervolgens had ik een ontbloot bovenlichaam en ineens kleedde ik me weer in mijn uniform aan waarbij ik alles zorgvuldig recht trok. Dan rende ik weer met gerammel van de riem verder over een modderig, kluiten achtig landschap (soort omgeploegde akker) dat oneindig leek door mist. De enige kleuren in de omgeving waren het zwart-bruinige van de klei en het grijzige van de mist en lucht. Vervolgens belandde ik in een Hema-achtige winkel, waar ik mijn uniform weer uittrok en opeens beschaamd was. Ik verstopte me achter rekken met producten en ineens stond mijn plant op een tafel voor een raam. (Ter verduideleking: die plant is een klein boompje die ik van mijn moeder heb gekregen en die ik van het weekend met mijn vader heb verpot.) Een joch van rond de 11/12 jaar trekt mijn boompje uit de pot, en de aarde valt uit de pot. Ik word woedend en huil heel hard en sla hem een aantal keer op zijn hoofd met de vlakke hand, terwijl hij mij met een valse grijnzende lach aan blijft kijken terwijl hij mijn boompje vasthoud. Ik werd zo boos omdat mijn ouders gescheiden zijn en ik mijn vader ontzettend mis en die pijn voelde ik in de droom heel erg toen dat kind mijn boompje eruit trok aangezien ik die samen met mijn vader mooi verpot had en het een soort van het enige is wat ik dan van hem bij me heb. Dan neemt mijn droom een hele andere wending, want ik ga de winkel weer uit, heb mijn uniform weer aan en ren weer over de akker. Dan op de een of andere manier weet ik dat er Duitsers zijn terwijl ik alleen in mijn ooghoeken de vijandelijke soldaten zie en ik ren een andere kant op, open en bloot, en ik denk letterlijk: 'ik ga dood.' Dan word ik twee keer geraakt door kogels, en poef ik ben op een veilige plek op een bankje of iets en ik inspecteer een van de wonden, die net boven mijn buik zit. Er is geen bloed, slechts een raar holletje in mijn huid/vlees, dat niet al te diep is. En toen werd ik wakker.
Ik heb al wat dingen opgezocht, maar ik weet niet precies waarom mijn plant er in voorkwam en waarom ik geen bloed zag. Kan iemand deze droom beter uitleggen? En heeft dit misschien iets te maken met mijn vorig leven?
Alvast bedankt,
Pippie
|
Beheerder |
Die houding van soldaat is een vorm van flink zijn.
Het is innerlijk een burgeroorlog.
Levend in zo'n scheuring zal het heel moeilijk voor je zijn je staande te houden.
Je leeft als het ware in de loopgraven.
Je probeert je wel uit te kleden en je daarmee bloot te geven maar die vechtjas trek je maar weer snel aan.
In de Hema zou je vreemd opvallen en daarom denk ik dat je wel iets anders zou willen aantrekken, maar je bent te kwetsbaar.
Dus trek je je harnas weer aan.
Het boompje is het zieleboompje (ook stamboompje) de lelijke knaap ontworteld je zoals ook jij je ontworteld voelt.
De aarde waarin je meende te staan is verdwenen. Doet wat denken aan een Bonzai boompje dat ook verwijst naar een geestelijke wereld.
Jij moet het boompje nieuwe grond en voeding geven (met liefde)
De knaap is een antipode, een woede in jou die ook in de soldaat en de oorlog tot uiting komt.
Maar met oorlog los je niets op want je zult tegelijk verliezen lijden als je iets in jezelf doodt.
De knaap is een schaduwfiguur die anticipeert op jouw reacties, het is een spiegelgevecht tegen windmolens.
Een uitbeelding van je onvrede. Maar je kunt de kloof tussen je ouders niet helen, alleen in jezelf moet orde en verzoening ontstaan.
Een ijsgrot is een plaats in jezelf waar de ijskoningin de scepter zwaait en alle gevoelens bevriest.
Maar jij wilt niet met een ijspegel in je hart leven denk ik?
Het verhaal doet sterk denken aan het sprookje van de IJskoningin.