Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi allen,
Ik had vannacht een droom waar ik de hele dag in mijn hoofd mee zat.
Ik droomde dat ik op bezoek was bij een juf die ik op de kleuter school had.
We dronken wat en maakten een praatje.
Vervolgens was ik met een paar jongens en wilde ik stoer doen om bij een slootrand te balanceren op eilandjes in het water.
Op deze eilandjes was groen en het was vruchtbaar.
De sloot had een soort stuwwal waar alles heen stroomde.
Daar was dan een soort watervalletje van 30 cm maar denk ik.
Ik viel er bijna in en er werd gelachen.
(Zal wel weer met mijn onzekerheid te maken hebben).
Later liep ik met mijn zus op een veldje gras waar een vliegtuig vlak boven onze hoofden scheerde.
Het was somber en het was aan een kust met aan de kustlijn stenen.
Toen er een vliegtuig aankwam rende ik weg maar ik zat aan een soort lijntje.
Ik zat aan mijn zus vast.
Zij wilde blijven staan.
Gelukkig was ik sterk genoeg waardoor de draad strekte en langer werd zodat ik op een goede afstand kon blijven.
Mijn zus bleef staan en het vliegtuig ging enkele centimeters hoger over haar heen.
Vervolgens zag ik een eindje verderop hoogspanningsmasten in het veld staan.
Ze waren heel hoog en het was somber en idustrieel.
Daarboven op liep mijn opa. Op een fragiel deel was hij daar aan het dwalen.
Ik was ineens daar ook en zag de plek waar mijn oma zelfmoord had gepleegd volgens mijn opa..
Het was erg naar en ik zag wat bloedvlekjes op een ijzer en kil plateau.
(In het echt is mijn oma gestorven aan ouderdom vorig jaar), Mijn opa kan het nog slecht verwerken, hij pakt zich vast aan herinneringen en kan er lastig mee om gaan. Misschien verwerkte ik een deel van hem in de droom... Ik dacht eergisteren ook weer heftig terug aan de tijd waarmee ik met haar praatte en lachtte. Ik was weer even verdrietig)...
Vervolgens zat in alleen op mijn kamer en zag ik in de verte weer bliksem en hoorde gerommel.
Het was diep in de nacht.
Het koerste niet op ons huis af maar de andere kant op.
Toen ik later in die stad was, was het weer helder weer en was de morgen aangebroken, de zon scheen.
Ik ging met een paar vrienden fietsen over een weggetje.
Ik kwam ineens in een bekende buurt en herkende in eens dat ik daar vroeger woonde!
Ik reed de straat in en zag mijn oude huis die inmiddels al 7 jaar geleden gesloopt is.
Ik rende naar mijn oude vertrouwde huis en liep daar rond.
Echter was het van binnen hetzelfde als mijn huidige huis en zag ik mijn vader achter in de tuin zonnen.
Ik rende naar hem toe en vertelde caotisch dat het helemaal niet kan dat we daar woonden.
Ik was me tijdens de droom bewust dat we ergens anders woonden.
Hij vroeg welke onzin ik nou uitkraamde en dat we gewoon daar woonden.
Mijn moeder bevestigde dat en ik was in de war...
(Leef ik in het verleden?)..
Ik ben pas 16 maar denk nu al veel aan de tijd dat ik nog 8 was, dat wordt nog lastig als ik straks echt oud wordt.
Ik denk vaak aan de tijd die ik daar mee maakte en ik droom er vaak over. In die dromen is het alsof ik nog wat moet ophalen..
Een aparte en soms ook nare droom...
|
Beheerder |
De grond onder je voeten wankelt (onzekerheid)
Maar het kan nieuwe grond zijn. Dromen spelen een spel dus het kan ook zijn dat je dan wel denkt dit zelf te hebben besloten, maar het onbewuste zet je in een riskante situatie en dus kan het ook verlies van grond zijn (bewustzijn)
De stuwrand heeft wellicht te maken met ingehouden emoties. Die bedreigen dus nu je bestaansgrond.
Het watervalletje is maar klein (libido)
Het vliegtuig als vogel kondigt wellicht de volgende scene aan van je opa in de stress als een koorddanser (of het lijntje dat gespannen staat?)
Het industrieterrein wijst op zakelijke kilheid en verlatenheid. Onherbergzaam oord.
|
Beheerder |
[quote]Ik ben pas 16 maar denk nu al veel aan de tijd dat ik nog 8 was, dat wordt nog lastig als ik straks echt oud wordt.
Ik denk vaak aan de tijd die ik daar mee maakte en ik droom er vaak over. In die dromen is het alsof ik nog wat moet ophalen..[/quote]
Het onweer als uiting van spanningen stress en angst.
Er hangt iets in de lucht.
Wat heb je daar achtergelaten?
Ben je op zoek naar jezelf of het innerlijke kind?
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Herinneringen over fijne gevoelens. De jongens testen je grenzen. How far can you go?
‘k Hoop dat het gras groen is, want dat staat voor gezonde groei. Het vliegtuig staat voor de toekomst. Technologie. Misschien dat je dat ineens trekt.
De stenen staan voor veiligheid. Een Nederlands kunstaaltje. Somber is in dit geval een onzekere keuze. Het vliegtuig lijkt een monster (angst) die je tegemoet gaat. Je zus staat voor veiligheid. Het lijkt op keuzes die je moet maken en waar je geen zekerheid in hebt.
De opa staat voor de wijsheid. Hier is het ijs dun. Koppen rollen. Men is bang om geveld te worden.
De kamer is een deel van jezelf. De bliksem is woede (Thor met de hamer). Je hoort, maar ziet niet. Je weet wel dat het niet dichtbij is, dus ligt de negatieve gedachte verder. De nacht is het onbewuste.
Je houd je balans op de fiets. Je hebt kameraden, dus steun. De onbekende buurt is de twijfel. Maar dan is er weer het gevoel van thuiskomen. Is het die onzekerheid of faalangst. Je vader is je steun en autoriteit. De stabiele factor in de opvoeding.
Mijn vraag is, waar komt die faalangst vandaan? Als je dat weet, dan kun je erop anticiperen.
Weet je….als je dingen los kunt laten, dan wordt ouder worden minder lastig. Je zou eigenlijk erachter moeten zien te komen waar die faalangst vandaan komt. Je bent een hele intelligente jongen en dat is een gave. Je bent een denker, alleen je onzekerheid zit in de weg. Wanneer je dat onder controle hebt, gaan de deuren voor je open. Je hebt veel in je mars.