Ik had een droom waarin ik mijn exvriend vermoorde, hij verliep alsvolgt:
Ik zag mezelf van boven (zoals in al mijn dromen zweef ik boven mijzelf en zie alles wat ik doe), mijn haar was roetzwart en mijn ogen ook, mijn huid was wit en ik was in het zwart gekleed met een capuchon over mijn hoofd.
Ik was op een grasveld op een soort heuvel bij een oud huis met een veranda, Het was nacht.. Er was 1 pad naar beneden het bos in, voor de rest zag je de scheiding tussen het bos en het grasveld om het huis heen. Ik liep het pad af en begon langs spijlen te lopen.. ik keek ernaar, het was aan mijn linker zijde..
Ik liep verder en kwam bij een groepje jongeren terecht. Ze kwamen me niet bekend voor, maar in mijn droom leek ik ze te kennen. Ze vormden een kring en lieten mij erin, ik glimlachte. Er lag een jongen in het midden op de grond: Mijn vriendje (toen nog geen ex), hij keek me niet aan. Ik sleurde hem van de grond alsof het me geen moeite koste, de jongeren om me heen begonnen te schreeuwen en te lachen. Ik pakte een strop van de grond en deed het vluchtig om zijn nek, ik hing hem in een snelle beweging aan een van de spijlen. Hij was direct buiten bewustzijn. Toen ik klaar was werd het donkerder om mij heen, en de jongeren renden de heuvel weer op. Ze verdwenen uit het zicht. Ik liet mijn vriend achter en liep langzaam en vastberaden de heuvel weer op.. Toen stond ik weer op dezelfde plek op het grasveld. Maar deze keer waren de spijlen van de begraafplaats te zien. Ik (de persoon op de grond, wat ik bleek te zijn) keek op naar mezelf (de toekijker) maar wist dat ik (op de grond) mezelf niet zag. Toen werd ik wakker, later vervolgde de droom zich in een heel andere trant, wat zich uitte door fantasie want daarin was ik een spook en maakte mensen bang in dat huis.
Ik vraag me af wat dit nou precies betekende.. Nu heb ik een vermoeden, want hij heeft me een psychische doodsklap gegeven door te zeggen dat de relatie voor hem niks betekende.. Nu heb ik natuurlijk een gebroken hart en zou ik hem wel kunnen platstampen, maar toen voelde ik liefde voor hem (en af en toe irritatie, door onze enorme discussies.. omdat we allebei te koppig waren en nooit opgaven). Wat vinden anderen hier nu van?
Eev.
