Ik begin me nu wel een beetje af te vragen waarom ik altijd droom over dingen die in t echt niet kunnen of niet bestaan. Ik droom dus heel zelden over de echte wereld.
Tenacht weer zo een droom die elke keer schijnt terug te komen ma op een andere manier.
Nu ik ben altijd iemand anders in mijn droom, in het echt ben ik een vrouw, in mijn dromen ben ik dus altijd een man, alleen het vreemde is nu, zo soms ben ik de man, die ik zou willen als zielsmaatje, echt vreemd ma goed hier de droom.
Het was oorlog, we vochten op een wereld die niet van ons was: een alien wereld met robotachtige vijanden en dieren die zeer gevaarlijk waren.
Mijn mensen bestonden uit 2 rassen: de gewone mensen en een ander soort mens dat vleugels kon krijgen en vliegen en een soort laser en vuurballen schieten uit handen.
Ik maakte eerst nie eens deel uit van de oorlog maar ik zag het gebeuren en vond het zo leuk dat ik besloot te helpen. Vreemde ruimteschepen (wat die van mijn soort bleken te zijn) vlogen overal en schoten erop los. Ik leerde een andere jongen kennen die zon vliegtuig bestuurde.
Ik kreeg vleugels en vloog weg, de oorlog tegemoet, der stond een vijand voor me en ik probeerde te schieten maar der gebeurde niks (dus ik zei in de droom tegen mezelf: nu kan je wel schieten en ze gaan ook dood) en yep 5 x keer schieten en ze lagen neer.
Soms zat ik ineens in een vijandelijk gebouw en vloog ik door een raam om eruit te komen, 1 keer was ik in een tuin me gevaarlijke beesten die ik kapot moest zien te krijgen.
Alles ging goed en ik raakte niet gewond. Mijn vriend en ik waren niet continu samen, ineens zag ik hem weer en hij vloog zonder vliegtuig, het verbaasde me dat hij was zoals ik, zon ander soort mens, ikke zo: waarom heb je da niet eerder gezegd? We zaten in een soort vreemd schip (reusachtig) en we zochten een uitgang, we waren toen met 4, een van ons vloog richting iets heel vreemds een soort spiegel die bewoog en reflecteerde, echt irritant, dat was dus de uitgang, zo een "raam" de 2de vloog erdoor en er werd nog gezegd: pas op, vlieg in het midden! dus ikke als 3de ik had geen keus dat was de enige uitweg dus ik vloog erop af, goed mikkend naar het midden want dat ding bewoog constant, ik vloog door het midden, men vriend achter me, we waren er allemaal door en men vriend zei ineens: oh nee je gezicht! Ik keek in een spiegel en zag me vol wonden staan, allemaal glassneden, over heel men armen, men borst, maar blijkbaar deed het niks want ineens was alles weg.
We gingen samen verder en kwamen weer in vijandelijk gebied maar sinds dan ging het anders, elke keer ik temidden van vijanden stond verloor ik mijn bewustzijn en viel neer, mijn vriend probeerde me te redden, de vijand deed me niks ik lag daar maar...
dat was t einde
Wat ook altijd terugkomt is dat ik degene ben (behalve deze droom) die ik heb gemaakt als karakter voor een verhaal (boek) (ik die ik echt wil zijn of hoor te zijn) en vaak word in dromen alles van mijn verhaal weerspiegelt, ik heb dezelfde vijanden, dezelfde krachten (dus bena altijd krachten), ik kan veranderen in een draak (das mijn ras in het verhaal) en ik kan vliegen
