Hallo,
Ik zit al tijden met deze vraag, vanaf kleins af aan eigenlijk al.
Sinds ik klein ben droom ik al over dat ik in mijn droom niks meer kan, mijn benen zijn verlamd, ik schreeuw om hulp maar niemand die het lijkt te zien.
ik ben nu 21 herinner met dit al vanaf mijn 6e jaar denk ik. Inmiddels vind ik het niet meer angstig, ik ben er aan ''gewend'' geraakt.
Ook in mijn dromen schreeuw ik nu niet meer om hulp, ik zit daar maar gewoon, wachtend tot ik weer kan opstaan, wat na een tijdje in mijn droom ook gebeurd, vaak word ik dan ook wakker. vroeger droomde ik ook altijd terwijl ik verlamd was , dat ik heel anders was dan anderen kinderen. alsof ik geen ''mens'' was. tegenwoordig heb ik dit niet meer
Nu heb ik net gelezen dat je ook echt verlamd blijkt te zijn als je slaapt/droomt. zou ik daarom zo dromen? of zou het iets anders zijn? het houd al bijna 15 jaar zo aan en nu begin ik toch wel antwoorden te zoeken. tevens nemen de dromen wel af, ik heb het niet meer elke nacht.
