Het begint met dat ik nog wakker ben.
Kom net terug van een vriendin, kijk nog even tv terwijl ik op de bank lig en val vervolgens in slaap.
In het begin is het zwart, eventjes daarna verschijnt er een beeld voor me.
Het lijkt een herinnering maar weet niet van wie.De herinnering schiet weg en er verschijnt een ander beeld.
Ook een herinnering alleen is het te vaag om te kunnen zien wat er gebeurd. dit process versnelt en versnelt.
al die herinneringen flitsen voorbij van tientallen naar honderden, van honderden naar duizenden,
van duizenden naar weet ik niet meer hoe veel.Dan krijg ik de sensatie dat ik iemand moet beschermen.
Ik zie beelden van Ann,lot en G (mijn vrienden) voorbijflitsen in herhaling.
Op dat moment weet ik zeker dat ik mijn ogen open deed in de echte wereld.
Want ik zag de kamer en de tv nog steeds aan.
Alleen het rare was dat ik nog steeds sliep want terwijl ik keek naar de tv,
flitsten nog steeds duizenden beelden voor mijn zicht.
Ik voelde iets van een aanwezigheid in de kamer die dit mij toestuurde.
Maar ik zag niemand omdat ik mijn ogen echt open had.
Het was zo raar ik keek naar de echte wereld het was geen beeld of verzinsel van mijn hersenen.
Ik kon namelijk de kou van de lucht in de schuur op mijn oogleden voelen.
Ik heb al veel lucide dromen gehad in mijn leven, alle soorten die op internet zijn beschreven.
Maar heb nog nooit dit meegemaakt.
Want alles was zo normaal en de geluiden waren zo realistisch.
alles was precies zoals ik het had achtergelaten toen ik ging slapen.
De tijd verliep normaal en toen ik wakker werd was hetzelfde programma bezig als dat ik zag in die stand van slapen.
Het was alsof ik zag, maar dan van ver af. Alsof ik zelf diep in mijn eigen hersenen zat.
Alsof mijn hoofd het huis was, ik zat in dat huis,
mijn ogen de ramen en door de ramen keek ik naar de schuur en de omgeving.
(niet te letterlijk nemen er was geen huis of wat dan ook, maar dit is de enige manier hoe ik het kan omschrijven)
Toen deed ik mijn ogen weer dicht. Alles werd zwart en ik werd wakker.
