Even voorstellen!

Hi! Wat een leuk forum! Ik dacht laat ik me even voorstellen... Ben in 2003 mijn huidige partner tegen gekomen en dat heeft mijn leven aardig op zijn kop gezet. Begin 2007 zijn we vertrokken naar Texas en daar wonen we nu nog steeds met twee van onze kinderen. We hebben een kleine ranch met 5 acres land en een kudde paarden. Als kind voelde ik me erg aangetrokken tot native Americans maar dat is naar de achtergrond verdwenen toen ik de puberteit inging. In Texas is het gevoel terug gekomen en versterkt door de Pow wows die ik hier bezocht heb. De pow wow is een soort dans wedstrijd en wordt gebruikt door de native americans om hun cultuur te eren.
Het aanpassen aan Texas is me zwaarder gevallen dan ik had verwacht. Ik ben altijd erg avontuurlijk geweest en dacht dat ik deze stap zonder al te veel problemen kon maken, maar het cultuur verschil tussen Nederland en Texas is een stuk groter dan ik had verwacht. Ik, recht door zee en eerlijk... De gemiddelde Texaan, altijd vriendelijk blijven lachen, nooit het achterste van je tong laten zien en liegen is onderdeel van de cultuur. Ik hecht grote waarde aan feiten, luister met veel respect naar mensen en hecht belang aan zelf kennis en groei. In Texas gebruikt men feiten om een eigen mening kracht bij te zetten, onderbouwen feiten jouw verhaal niet dan veeg je ze zo van tafel of een feit daadwerkelijk op waarheid berust is van ondergeschikt belang. Er moet altijd iemand de discussie winnen de andere taait dan als verliezer af. Maar winnen is meer een krachtmeting dan dat er naar elkaar en naar elkaars feiten wordt geluisterd. Wanneer je een discussie verloren hebt maakt dat je positie in de groep zwakker. Meestal kiezen mensen er dan voor om stil te blijven tot iedereen het voorval is vergeten.
Wanneer ik iemand betrapt heb op een grote leugen of een zie dat iemand zeer onrespectvol en dusdanig met andere mensen omgaat dat het het leven van andere schaad, kan het zijn dat ik mijn deur voor deze persoon sluit, die deur gaat niet makkelijk meer open. (Ik heb heel veel geduld en het duurt een lange tijd eer ik een deur sluit) Hier zie ik dat er wat tijd overheen gaat en mensen vervolgens weer net zo makkelijk met elkaar omgaan alsof alles nooit gebeurd is.
Dat is dus het nadeel van leven in Texas. Ook racisme en armoede vind ik moeilijke punten. Net als het recht om een geweer te dragen wat in Texas op handen gedragen wordt kan ik niet waarderen. Het geloof in het kapitalisme deel ik ook niet. Je bent pas een land wanneer je voor elkaar zorgt, hier zorgen mensen voornamelijk voor zichzelf, wel wordt er veel aan liefdadigheid gedaan maar mensen vinden dat ze dan ook het recht hebben om zich met die andere persoon te bemoeien (het zijn namelijk mijn centen die ervoor zorgen dat het beter met je gaat) dus een kwalijke vorm van afhankelijkheid en vaak houden mensen vast aan dogmatische meningen en wordt je geacht hetzelfde denk patroon te volgen zoals goede ouders het bij een kind erin stampen. De juf op school heeft altijd gelijk, tegenspreken wordt gestraft. Ook gaat school ervan uit dat kinderen niet zelf willen, moeten worden geactiveerd zij het met stevige en lange preken dus samenwerken met ouders is van groot belang om het kind met veel druk op het juiste pad te houden en men gaat ervan uit dat de kinderen liegen, onder dingen uit zullen proberen te komen. Aan emoties wordt het naampje gegeven dat in het denkbeeld past, je mag namelijk niet boos zijn dus we noemen het verdrietig. Het is vooral van belang dat je meegaat met de gevestigde orde, tegen de stroom ingaan wordt niet gewaardeerd.

Maar dan, Texas biedt ook volop natuur en spiritualiteit. Dat is de kant aan het verhaal waar ik erg blij mee ben. We wonen binnen de lijnen van een grote stad maar in een buurt met veel natuur. Slangen (ja ook ratelslangen en andere giftige soorten) wasbeertjes, kolibries, arend, gier, possum, stinkdieren (ik snap nu waarom ze stinkdieren genoemd worden, ongelofelijk wat een lucht die kunnen verspreiden) gordeldiertjes, prairie wolven (ik hoor ze bijna iedere avond huilen), kwakende boomkikkers, tarantula, black widow spider, schorpioenen, lynx, poema en noem maar op. Echt genieten! Ik hou erg van natuur en van al het wild wat op mijn pad komt. Ik gebruik de weekenden vaak om te gaan kamperen en paardrijden in de vele natuurparken die Amerika rijk is. Tot 5 uur met de auto rijden naar de plek van bestemming is super normaal en ik draai mijn hand er niet voor om, doe ik zelfs in 1 dag op en neer. Nederland past ongeveer 13 keer in Texas. Texas ligt tegen Mexico aan en waar ik woon hebben we een subtropisch klimaat, hete zomers en winters met slechts een handje vol nachten met vorst. De kant van de spiritualiteit is erg divers. Amerika is een land waar veel culturen bij elkaar gekomen zijn, een land met een zwaar beladen geschiedenis van slavernij waar nog altijd de sporen van voelbaar zijn. Een land met "heilige" plekken en overweldigende natuur. Een land waar muziek als de blues zijn oorsprong vindt. En in zo'n brei samenkomende geschiedenis is het best moeilijk om te settelen en niet jezelf te verliezen.

Maar het is ons gelukt. En we leven hier nu met veel plezier, hebben veel steun aan elkaar en aan ons gezin. Het hebben van een hartsvriend die mijn eigenheid toejuicht en mij stimuleert om niet in verlegenheid te vervallen maar stevig geaard op de aarde te staan en het leven zichzelf te laten openbaren, heeft erg geholpen bij mijn proces om Texas te accepteren voor wat het is. Ik heb mijn weg hier nu wel gevonden. En ja we komen nog regelmatig in Nederland.

Hoi Dunja,

hartelijk welkom.
Boeiend stukje.

Eercultuur is iets wat niet altijd eervol kan worden genoemd.
Meer aan macho mannetjes cultuur met weinig ruimte voor andere gevoelens.

Verder schets je voor ons verouderde opvattingen zoals de kinderen "opvoeden".
Dat was hier ooit ook zo. Ik noem het meer deformatie van het kind.
Doet mij denken aan het beeld dat Alice Miller schetst in de zwarte pedagogie.
Ik zie niet in waarom een kind niet mag tegenspreken of boos zijn.
Amerika is in veel opzichten nog aartsconservatief.
Kinderen hebben een sterk waarheidsgevoel en hebben vaker door wat juist of onjuist is.
Volwassenen hebben geleerd tussen die zwart/wit stellingen te manoeuvreren en niet zelden er dubbele moraal op na te houden.
In een eercultuur is het overwicht van belang, de waarheid wat minder. Met een leugen de overwinning behalen is dan ook een vorm van slimmer zijn. Maar dat lokt soms vergeldingen uit die vroeger met een gevecht werden beslecht. Vetes staan ook model voor een eercultuur. Eer moet immers gewroken of verdedigd worden.

Leuk dat je zo in de natuur leeft, maar ook niet zonder gevaren begrijp ik.