Slaan

Het geeft een krachteloze wil en gebrek aan initiatief aan. (depressie?)
Je zit niet zelf aan het stuur van je leven en weet niet wat je wilt.
Dus laat je je vervoeren of meevoeren op de stroom van de tijd.
Je vindt de moed of kracht niet om op eigen benen te staan.

De strijdende krachten in jezelf verspillen je energie.
Het is de strijd der tegenstellingen. (die tegenstellingen zijn op zich noodzakelijk)
Het zijn kanten die je niet "bewust" benut.
Soms lijkt het een burgeroorlog in jezelf.
Schaduwgevechten hebben geen zin want je kunt niet winnen van jezelf zonder tegelijk te verliezen.
Schaduwkanten bezitten veel energie.
Misschien zou je datgene waarmee je je niet wilt identificeren, als toch iets in jezelf te accepteren, anders verwerk je het niet.
Wat je niet opneemt projecteer je.
Negatieve elementen kunnen je wil lam leggen.
Probeer vooral op details te letten, want die kunnen aangeven of er een ontwikkeling bestaat.
Generaliseren is hier heel riskant, want dan zie je geen vooruitgang en denkt dat het allemaal om dezelfde strijd gaat.
Dromen zijn nooit helemaal gelijk, helemaal niet eigenlijk, ook al denk je van wel.

Misschien was er sprake van misbruik?

Dat is helemaal niet vreemd, het is een kenmerk dat een deel van je nog altijd aan het overleven is in plaats van te leven.
De oude demonen (angst schuld en schaamte) laten zich niet zo gemakkelijk verdrijven.
Niets is zo vermoeiend als de innerlijke criticus, niets is immers goed genoeg.
Maar luister je daarnaar en waarom?
Het leidt vaak tot perfectionisme. Op zich is dat vaak een compensatie voor faalangsten.
Maar je mag best een steekje laten vallen en dat is soms heel ontspannend.
Je hoeft je niet te bewijzen tegenover de oude draken.

Het gevoel van onveiligheid is bijna universeel te noemen vooral omdat ze tegenwoordig de permanente bedreiging promoten.
Neurotici lijden het meest onder het tijdsbeeld omdat ze gevoeliger en daarom kwetsbaarder zijn.
Het zijn ook de eerste signalen van een ontspoorde samenleving.

Veilig ben je in wezen nooit. Het leven is een Russische roulette.
Dat sommige mensen daar geen moeite mee lijken te hebben, is meer een vorm van hybris of zelfoverschatting.
(ellende overkomt alleen "anderen")
Je kunt je door problemen heen slaan, maar als je geen goede basis had, is dat dubbel zo moeilijk.
Toch kan het een springplank worden, want wie het makkelijk heeft gehad, heeft ook geen uitdaging gekend en heeft geen ruggengraat ontwikkeld.

Op de mestvaalt win je de meeste inzichten.
(*Denk daarbij aan Job.)

In een van de behandelingen van Jung had hij een vrouw die zeer moe was, omdat ze elke nacht droomde bij een kleermaker te moeten werken en honderden kleine steekjes moest uitvoeren. Na jaren werd ze als onnuttig de deur gewezen. Daarmee raakte ze echter verlost van haar kwelgeest en leefde eindelijk op. Dat is vergelijkbaar met de bodemloze put vullen van Baba Yaga. Of de zaden van Assepoester sorteren.
We noemen dat zielearbeid verrichten. Het lijkt nutteloos, maar heeft natuurlijk te maken met jezelf uitsorteren.
(Oscar Wilde moest in zijn gevangenis touw uitpluizen).

De energie die je normaal in het leven zou moeten bezitten is ondergedoken in het onbewuste en brengt daaruit alle niet geleefde elementen tot leven. Dat zijn de oude draken en ze slapen nooit.

Je hoeft je niet te bewijzen, je bestaan is goed genoeg.
Probeer je energie op creatieve dingen te richten die niet perfectionistisch zijn.

Het ontbreken van een goed vaderbeeld kan een besluiteloos iemand opleveren. (Kind in een volwassen lichaam, soms ook een weke, ijdele structuur of zelfs homoseksualiteit en geen duidelijk zelfbeeld)

Het verschil tussen een gevangenis en een fort is, dat in het fort de sleutel aan de binnenkant steekt.
Vaak ook een te grote invloed van het moederbeeld dat verlammend kan werken.

Je leeft eigenlijk op meerdere niveau's.
Dat is een mooi beeld als een wenteltrap.
Delen van jezelf zijn verder anderen hinken na.
Je bent tegelijk volwassen en ergens zit nog dat kind.
Vooral gevoelsmatig.
Maar jij moet wel je eigen ouder worden om te helen.
Geef dat kind een onderdak zonder daarbij in regressie te vervallen.
En, heel belangrijk, alleen de mens die nog kind kan zijn is gelukkig.
Het kind is niet werkelijk een kind, het is vaak slimmer en sterker dan de volwassene.
Het kind is dus ook een symbool. (zielesymbool/ kindarchetype)

Het voordeel van de volwassenheid is de verruiming van het bewustzijn.
De benauwenis van het kind is de beperking ervan.
Toch draagt het alle kiemen in zich van vernieuwing.
Met je art zoektocht kom je heel dicht bij dat innerlijke kind dat in beelden en kleuren denkt.
Wat zou een artiest zijn, die niet tegelijk een kind is?
De intuïtie en de creativiteit zijn de transcendente functies.
Spelend ontdek je onverwachte dingen.