Verliefdheid berust op projecties.
Verliefdheden zijn nog geen liefde.
Verliefdheid gaat voorbij het is een aangename droom of illusie.
Liefde is de ander nemen zoals hij is in een bestendige relatie.
Dat hoeft nog geen huwelijk te zijn, een vriend kan net zo goed liefde inhouden.
Aan een vriend kun je meer hebben dan aan een korte dwaze liefde, hoe aangenaam die ook kan zijn.
Het gaat erom wat jij voelt en als dat zo ambivalent is, moet je eerst een afvragen wat je van een relatie verlangt en wat jouw inbreng is?
Pas als je de projecties terugneemt valt de magische verbinding weg en zie je met andere ogen.
Wel een stuk realistischer. De ontgoochelingen na een relatie komen voort uit de ander niet zien zoals hij/zij is of was.
Mensen kunnen 40 jaar getrouwd zijn en nog steeds vreemden zijn voor elkaar.
Op afstand zie je beter hoe iemand is en wat je werkelijke gevoelens zijn.
Dus die roze bril kun je beter even afzetten. Al moet je daarna geen lasbril opzetten. LOL
Gevoelens zijn nu eenmaal ambivalent, ze wisselen voortdurend en kunnen dan ook geen goede graadmeter zijn.
Verstand en gevoel moeten samengaan. Al zijn gedachten vaak nog vluchtiger dan gevoelens.
Het enige zekere in het leven is dat je dood gaat. Voor die tijd moet je leven alsof elke dag de laatste kan zijn.
Liefde voor het leven is veel moeilijker al hebben sommigen daar geen moeite mee.
Toen Helena van Troje een affaire begon met Paris, deed ze dat omdat hij de liefde voor het leven bezat.
Dat is een godengeschenk. Dat die affaire tot de Trojaanse oorlog voerde kon Helena's nog Paris hartstocht remmen.
Romeo en Julia is een opera. Geen realistische relatie, want destructief.
Noem het maar de romantische kwelling cultiveren.
Als je jong bent met alle wind in de zeilen is de liefde eenvoudig.
Maar de beproeving maakt liefde pas groot.
Liefde is er zijn, ook als alles tegenzit.
Of zoals een heilige eens schreef "een liefde sterker dan de dood".
3 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
