Stalken doet een beetje aan paranoia denken. Dromen gaan daar vaak over, men voelt zich dan achtervolgd en loopt als regel weg.
Maar je ontloopt niet wat bij je hoort. Het kunnen angsten zijn maar ook schaduwkanten. De oplader wijst op parasiteren van energie.
De man die je lader wil zou bewuster willen worden. (energetisch evenwicht) Het zijn vaak onbewuste kanten van tegengesteld geslacht. Het innerlijke mannetje dus als eigenschappen.
Je vader loopt weg (man dus) Hij laat alles eenvoudig in de steek. Mannen kunnen dat zonder emoties. Het gevoel is aan moeders kant die zoals het meestal gaat de zaken bijeen wil houden, vaak tegen alle verstandige argumenten in en zelfs met totale zelfopoffering en wegcijfering.
Gister las ik Bolen met het boekje "Godinnen in elke vrouw", waarin het sprookje van het meisje zonder handen werd aangehaald.
De vergelijking dat meisjes hun handen worden afgehakt op een Procrustusbed geeft iets aan van aangepast gedrag, onderdanig gedrag en niet kunnen handelen naar eigen wil en vrijheid, onmondigheid. Pas door ervaringen in het leven kunnen de handjes op termijn weer aangroeien.
Dus ontdekken en terugwinnen van zelfstandigheid en zelfinzicht.
De duivel wilde het meisje wel hebben maar ze mocht niet mooi en schoon zijn. (de zuivere ziel)
Ze moest dus zichzelf ontkennen. Iets dergelijks zie je in de sprookjes waarin de hoofdrol vernederd wordt en allerlei smerige klusjes moet doen zonder ooit enige vorm van waardering te ontvangen. (Assepoester)
Hier speelt de angst de ouders te verliezen, vooral de vaderfiguur. (vaderbeeld)
Daarvoor in de plaats komen de jongen die stalkt (begeert) en de bruut die je oplader willen ("opwinding" zoekend?)
Dus angst voor seks of het volwassen leven met een nog onbekende man. (De boze wolf).
De sprong in het leven.
